Τα τρένα φεύγουν στη νύχτα Τα τρένα περνούν τη νύχτα όπως οι άρρωστοι και αποβιβάζουν τους πρωτόγονους φόβους σε σταθμούς φαντάσματα Αυτούς των μπουμπουκιών που
Η δυστυχία της Μάνας μου Η δυστυχία της Μάνας μου είναι γαλάζια, παγωμένη, τοποθετημένη σε ένα τραπέζι μαρμάρινο σαν προτομή που την αγγίζουν τα χέρια
Επισκέπτες Παρακαλούνται πολύ οι επισκέπτες να εξέλθουν. Οι πόρτες κλείνουν αυτόματα, ακαριαία. Παρακαλούνται πολύ οι τροχονόμοι να περάσουν στην κίνηση. Ν’ αδειάσουν τους μπλοκαρισμένους χαρακτήρες.
Μια θλιμμένη μέρα Μια θλιμμένη μέρα περνά σαν όλες τις άλλες για τους ανθρώπους που γυρίζουν σπίτι. Ήρεμοι ήχοι στον πεζόδρομο Δράκου, στο Κουκάκι απ’
Πενθούμε Γεννήθηκα πριν την εποχή των φωτοκύτταρων, τότε που ρίχναμε ακόμα χώμα στους νεκρούς. Γι’ αυτό η χειραψία μου είναι τραχιά διατηρώ ακόμα χώμα στα
Πού πάνε τα LADA για να μην πεθάνουν; Πωλούνται τύρφης υλικά Οι λάμπες του Ίλιτς, ο Τύμβος του Τσάρου Άγγελοι χωρίς φτερά, μολυβένιοι στρατιώτες Τα