
“Εκκρίσεις” της Ζέτας Μπελαούρη
«-μεγεθυντικός φακός ήταν πάντα ο φακός της ποίησης- κι όλα τα ποτήρια άσπρο πάτο» Η Ζέτα Μπελαούρη, μετά την πρώτη της εμφάνιση το 2015 (Η
«-μεγεθυντικός φακός ήταν πάντα ο φακός της ποίησης- κι όλα τα ποτήρια άσπρο πάτο» Η Ζέτα Μπελαούρη, μετά την πρώτη της εμφάνιση το 2015 (Η
Όλοι έχουμε υπόψη μας έργα που η ανάγνωσή τους γίνεται με παραδειγματική δυσκολία, εξαιτίας προσκομμάτων που ο συγγραφέας συμπεριέλαβε εσκεμμένα στο βιβλίο του. Χαρακτηριστικά, η
Η Σκύλα (εκδ. Πατάκης, 2023) είναι μια νουβέλα που μας έρχεται από τη Λατινική Αμερική και συγκεκρμένα από την Κολομβία. Η Πιλάρ Κιντάνα συγκαταλέχθηκε το
«Η λογοτεχνία δεν είναι μια τέχνη παγκόσμια. Ή πιο σωστά, δεν είναι με τον ίδιο τρόπο που είναι παγκόσμιες η μουσική ή η ζωγραφική». Με
«Σαν μία γάζα που τραβιέται πάνω από το παρελθόν, μία φλεγόμενη κουρτίνα ανεμίζει από το ανοικτό παράθυρο εκείνου του σπιτιού την άνοιξη του ‘86. Μιας
«Εκεί, στον πυθμένα των πραγμάτων, όπου όλα είναι απύθμενα» Η μεταφράστρια και ποιήτρια Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη δεν είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζει στο ελληνικό αναγνωστικό
Όλοι έχουμε υπόψη μας έργα που η ανάγνωσή τους γίνεται με παραδειγματική δυσκολία, εξαιτίας προσκομμάτων που ο συγγραφέας συμπεριέλαβε εσκεμμένα στο βιβλίο του. Χαρακτηριστικά, η
Η Σκύλα (εκδ. Πατάκης, 2023) είναι μια νουβέλα που μας έρχεται από τη Λατινική Αμερική και συγκεκρμένα από την Κολομβία. Η Πιλάρ Κιντάνα συγκαταλέχθηκε το
«Σαν μία γάζα που τραβιέται πάνω από το παρελθόν, μία φλεγόμενη κουρτίνα ανεμίζει από το ανοικτό παράθυρο εκείνου του σπιτιού την άνοιξη του ‘86. Μιας
C’est pourquoi maintes fois, au hasard d’une veille, Ouvert sur l’infini, mon regard s’émerveille Renée Vivien Σε έναν από τους περιπάτους μου
«Παρασπόρος και άλλες ιστορίες» του Γιάννη Δίγκα Σε αυτό το νέο του βιβλίο διηγημάτων, ο Γιάννης Δίγκας παρουσιάζει και πάλι ενσταντανέ της καθημερινότητας που εξελίσσονται
Συνειδητοποίησα ότι ένας καινούργιος κόσμος με συρματοπλέγματα, δεν είναι καινούργιος, αλλά απελπιστικά παλιός. (ΑΝΝΑ, σελ. 338) Είμαι Εγώ και Είμαι Εσύ, έχουμε πολλά πρόσωπα και
Το ξεφτισμένο ρούχο Η μητέρα της ήταν μοδίστρα. Εκείνη κάτω απ’ το τραπέζι, μάζευε κλωστές και ξέφτια. Ήθελε να ράψει ένα ρούχο δικό της.
«-μεγεθυντικός φακός ήταν πάντα ο φακός της ποίησης- κι όλα τα ποτήρια άσπρο πάτο» Η Ζέτα Μπελαούρη, μετά την πρώτη της εμφάνιση το 2015 (Η
ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ Μασουλάει μια ξινισμένη προσευχή για τον άδικο θεό που αύριο θα τη θανατώσει. Ιβάν Γκολ, “Το μέτρο του θανάτου”, μτφρ. Επ. Γονατάς Θα
[άτιτλο] Ένα κάτι πιο αργά σιωπές και παροράματα καταπίστευμα η ζωή μου ένα σωρό παροπλισμένα δρομολόγια απ’ το εδώ στο τίποτα σε κάτι ημιθανή αστικά
Η αυλή των χαμένων θαυμάτων, της Ελένης Αρτεμίου-Φωτιάδου Να είχαμε πέντε φιλιά και δυο αγκαλιές ευλογημένες από μυστικό θεό μας Και το κρασί να μην
ΤΟ ΝΥΣΤΕΡΙ Στις σκάλες των μαλλιών μου είναι πλεγμένα κάποια φεγγάρια του καλοκαιριού ακόμα παγιδευμένα στα χτενάκια μου. Με τον αγέρα του χειμώνα γλιστρούν ηδονικά
Με τη συλλογή Ο Θάνατος είναι μέρος του ονόματός μου, ο Σόντεργκορντ επιστρέφει θα έλεγε κανείς σε ένα πιο αφηγηματικό στιλ, στην παιδική ηλικία, τις
Η συλλογή Ordapotek (2010) του Morten Søndergaard είναι ένα φαρμακείο λέξεων, δηλαδή αυτό ακριβώς που εκφράζει ο τίτλος, ενώ ταυτόχρονα ο ποιητής πειραματίζεται με τη
O Morten Søndergaard (Μόρτεν Σόντεργκορντ, γ. 1964 στην Κοπεγχάγη), Δανός πολυβραβευμένος και πολυσχιδής ποιητής, καλλιτέχνης, δραματουργός, καλλιτεχνικός επιμελητής, δοκιμιογράφος και μεταφραστής είναι γνωστός μόνο σε
Ολοκληρώνουμε το μεγάλο μας αφιέρωμα στην ποίηση της Σλοβενίας με την Κάγια Τερζάν (Kaja Teržan, 1986). Η Κάγια Τερζάν επί χρόνια βρισκόταν στο σταυροδρόμι του
Η Ντιγιάνα Μάτκοβιτς (Dijana Matković) γεννήθηκε το 1984. Είναι συγγραφέας, δημοσιογράφος και μεταφράστρια. Έχει συγγράψει το υβριδικό μυθιστόρημα V imenučieta. Επίσης, έχει γράψει δοκίμια και
Η Πέτρα Ζιστ (Petra Žišt) είναι απόφοιτος της Σχολής Εθνολογίας και Πολιτισμικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου της Λιουμπλιάνας. Ενδιαφέρεται για ανθρώπους και μέρη, αγαπά με πάθος
Το Ρου της Καναδό-Βιετναμέζας Κιμ Τούι έφτασε στα χέρια μου μετά από σύσταση του βιβλιοπωλείου “Μικρό Καράβι” στα Χανιά, όταν το επισκέφτηκα στις διακοπές μου.
Το στίγμαΛόγου, διά στόματος Λίλιας Τσούβα και Χριστίνας Λιναρδάκη, ρώτησε τη Γεωργία Συλλαίου για το βιβλίο της Ο δικός της καθρέφτης στο πλαίσιο της εκδήλωσης για τα
Το στίγμαΛόγου, διά στόματος Χριστίνας Λιναρδάκη και Λίλιας Τσούβα, ρώτησε τον Μιχάλη Μακρόπουλο για το βιβλίο του Ιστορίες από ένα περασμένο μέλλον στο πλαίσιο της
Ο Ντομ Χάντερ, συγγραφέας του συγκλονιστικού βιβλίου CHAV | Αλληλεγγύη από τα υπόγεια, βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη για να το παρουσιάσει προσκεκλημένος του βιβλιοπωλείου Ακυβέρνητες Πολιτείες. Είχα
Σε συνέχεια των συνεντεύξεων που παίρνουμε από εκδοτικούς οίκους, αυτή η πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη από τον εκπρόσωπο ενός βαθιά αντισυμβατικού εκδοτικού οίκου, τις “Εκδόσεις των
Συνεχίζοντας τις συνεντεύξεις με εκδότες μικρότερων εκδοτικών οίκων που στοχεύουν πρωτίστως στην ποιότητα, μιλήσαμε με τον επικεφαλής των εκδόσεων Loggia, Νίκο Κουφάκη. Χριστίνα Λιναρδάκη: Πρόσφατα
«Η λογοτεχνία δεν είναι μια τέχνη παγκόσμια. Ή πιο σωστά, δεν είναι με τον ίδιο τρόπο που είναι παγκόσμιες η μουσική ή η ζωγραφική». Με
C’est pourquoi maintes fois, au hasard d’une veille, Ouvert sur l’infini, mon regard s’émerveille Renée Vivien Σε έναν από τους περιπάτους μου
Μπλόκο στις ράγες Στη μνήμη του αδελφού μου Λεύκιου Άνοιξε ο καιρός Ήρθε η άνοιξη Τεντώνει η μνήμη πιο πολύ τις αναμνήσεις Γεγονότα
Φωτογραφία Σκιές σκιών περνούν από μπροστά τους σκιές που τρέχουν ή βολτάρουν ή βλέπουν το φακό χαμογελώντας φορούν ωραία πανωφόρια κρατούν τσάντες τα τρόλεϊ πιο
ΜΙΚΡΟΣ ΠΟΝΟΣ Παλιά ήταν μεγάλες οι ημέρες πρωί μεσημέρι δειλινό και μετά η νύχτα τόση δά. Οι αλάνες μονάχες μάς περίμεναν να παίξουμε μπάλα, να
«Υποθέτω ότι οι αναμνήσεις ζουν διάσπαρτες μέσα στο σώμα. […] Αλλά είναι αόρατες έτσι δεν είναι; Και όσο υπέροχη κι αν είναι η ανάμνηση, εξαφανίζεται