Το ποίημα της Δευτέρας πριν από τα Χριστούγεννα είναι της Δήμητρας Αγγέλου
[άτιτλο] ακούω τα παραπατήματα από τα σκοτεινά τακούνια μιας θάλασσας μακρινής – με φύκια ζωσμένα να σέρνονται προς το μέρος μου καθώς αυτή σαν γυναίκα
22/12/2025
[άτιτλο] ακούω τα παραπατήματα από τα σκοτεινά τακούνια μιας θάλασσας μακρινής – με φύκια ζωσμένα να σέρνονται προς το μέρος μου καθώς αυτή σαν γυναίκα
Παράλληλη πτήση Αγγίζω την αστραπή διακρίνω μπροστά μου το πορτοκαλί όριο του ήλιου. Η επιστροφή μου στην επίγεια τρυφερή μας μάχη πλησιάζει. Το φτερό κρύβει
έσω αλληλογραφία πριν την αυγή Λοβοί κομμένοι Δεν έχω μπούσουλα κι έτσι αγριεύομαι μες στα σκοτάδια Δεν έχω μπούσουλα Πώς ν’ αμυνθώ; Σφίγγω τα φαιά
Μικρό κείμενο Χθες φεύγοντας από το σπίτι ξεχάστηκα, άφησα την πόρτα ανοιχτή. Όταν γύρισα, τη βρήκα χαμογελαστή να κάθεται. Τίποτα να μην υπάρχει σ’ αυτόν
Art Gallery I Ακόμα λιποθυμά το βράδυ μπροστά στα έντρομα χρόνια μας Τρισδιάστατη πλέον η απεικόνιση των άστρων Η επιβράδυνση φωτός Ο ήλιος εν αναμονή
Υποδείξεις Όταν η σιωπή Αφήνεται σε συμπλέγματα Και η μαρτυρία Υποχωρεί Καταβροχθίζεται Από αλλεπάλληλες αποδείξεις Η κίνηση Νικιέται από αναμνήσεις Και καταφθάνει η είδηση Ότι