Το ποίημα της Δευτέρας: “Μια θλιμμένη μέρα” της Αναστασίας Πεπέ
Μια θλιμμένη μέρα Μια θλιμμένη μέρα περνά σαν όλες τις άλλες για τους ανθρώπους που γυρίζουν σπίτι. Ήρεμοι ήχοι στον πεζόδρομο Δράκου, στο Κουκάκι απ’
20/10/2025
Μια θλιμμένη μέρα Μια θλιμμένη μέρα περνά σαν όλες τις άλλες για τους ανθρώπους που γυρίζουν σπίτι. Ήρεμοι ήχοι στον πεζόδρομο Δράκου, στο Κουκάκι απ’
Πενθούμε Γεννήθηκα πριν την εποχή των φωτοκύτταρων, τότε που ρίχναμε ακόμα χώμα στους νεκρούς. Γι’ αυτό η χειραψία μου είναι τραχιά διατηρώ ακόμα χώμα στα
Πού πάνε τα LADA για να μην πεθάνουν; Πωλούνται τύρφης υλικά Οι λάμπες του Ίλιτς, ο Τύμβος του Τσάρου Άγγελοι χωρίς φτερά, μολυβένιοι στρατιώτες Τα
Η μικρή Σε πήγαν εκκλησία από μικρή. Σου έμαθαν τον πληθυντικό από μικρή. Επειδή το πλήθος έχει μέσα του το ήθος. Σου πήραν κούκλες από
Τα πρωινά Πίσω από τους τοίχους ακούω το νερό να τρέχει δεν υπάρχουνε τοίχοι μα το ακούω δεν υπάρχει κανείς τόσο μην τρέξω κι εγώ
Με τις ώρες Η συντροφιά Ένας βαθμός στο εφόδιο Έτσι που να προμηνύει την παρακμή. Η συντροφιά Δύο ατυχήματα στο βάθρο Και μία πολύ άδικη