ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΚΑΠΟΤΕ Αγγελικές φτερούγες ας καλύψουν το κορμί μου κι ανέσπερες ας ηχήσουν καμπάνες θανάτου ήσυχου, εκεί μακριά, που βρίσκεσαι τώρα ήσυχη και φρόνιμη
Γεωγραφία Αν θέλεις να με βρεις πού θα είμαι; Σ’ ένα γεωγραφικό πλάτος άγνωστο. Σε ένα ποτάμι χωρίς όχθες. Σε μια λίμνη στάσιμη. Σε μια
Γιορτή Μικρό και λευκό, δεν το γνωρίζω, ξέρω μόνο την πλάτη του, το βέλασμά του. Περπατάει και τα τέσσερα ποδαράκια φαίνονται να παραπαίουν, πετιούνται λίγο
Ο ποιητής με το ψάθινο καπέλο Ο ποιητής περπατούσε καταμεσής του φόβου του, μ’ ένα καπέλο ψάθινο και μ’ ένα φθαρμένο βιβλίο στο χέρι. Σκεφτόταν
THE PAIN LAND Ο αρίφνητος πόνος που καθημερινά ασπαζόμαστε – ομοτράπεζοι και ομόκλινοι – είναι αυτός ο ίδιος που μας βγάζει απ’ τον λήθαργο του
Μόνο γλώσσα Τώρα το έμαθες και εσύ. Δεν είμαι παρά η γλώσσα που χρησιμοποιεί ένας άντρας όταν βλέπει μια γυναίκα. Δίχως τον πόνο των πραγμάτων.