Το ποίημα της Δευτέρας: “Μακριά από την πατρίδα” της Λιλιάνας Φουρτζίου

Μακριά από την πατρίδα Με ρώτησαν: – Ξέρεις να κλαδεύεις καλλωπιστικά κι άλλα φυτά; – Ξέρω, τους απάντησα. Για να βγάλω το ψωμί μου, τα είπα αυτά. Με ρώτησαν: – Ξέρεις να βάφεις κάγκελα, κουφώματα; – Ξέρω, απάντησα. Για να φρεσκάρω του κόσμου τα ξέθωρα χρώματα. Με ρώτησαν: – Ξέρεις να μαγειρεύεις φαγητά νόστιμα, φίνα; […]

Το ποίημα της Δευτέρας: “Όταν ανθίζουν οι κουμαριές” της Γιώγιας Σιώκου

Όταν δακρύζουν οι κουμαριές Άταφος ανάμεσα στους στίχους ο Πολυνείκης. Φοβάμαι τη βόμβα του υδρογόνου. Την αλαζονεία των ανθρώπων. Το αλύχτημα του προπανίου. Την πετρελαιοκηλίδα φοβάμαι φιλντισένια να ιριδίζει στο αρχιπέλαγος. Οι κουμαριές και τα ελατόδασα δακρύζουν λίγο πριν απανθρακωθούν. Την υπερθέρμανση φοβάμαι του πλανήτη. Τον κρότο των παγετώνων. Του μολυσμένου υδροφόρου ορίζοντα την οργή. […]

Τα ποιήματα της Δευτέρας “Κοιτάζω την ανάσταση των άστρων” του Ευριπίδη Γαραντούδη και “Κοιτάζοντας τον κύκλο του στερεώματος” της Σοφίας Κολοτούρου

Κοιτάζω την ανάσταση των άστρων Γιώργος Σεφέρης, “Κυριακή 2 ιουλίου [1950]”, Μέρες Ε΄, σ. 197-203 Ludovico Einaudi, “Ascent”, Seven Days Walking (και οι επτά παραλλαγές) Κοιτάζω την ανάσταση των αστεριών ξανά απ’ τη σχολική μου αυλή κι ένα φυτό απλώνει ρίζες στο κενό. Στη διαπασών ηχεί η ηχώ της μουσικής τουˑ απ’ τον κορμό του […]

Το ποίημα της Δευτέρας “Ο φάρος” της Ελισάβετ Λαμπροπούλου

Ο φάρος Ο φαροφύλακας άναψε το κεφάλι του φλεγόμενος τριγύριζε στον πύργο Κι ο αέρας μύριζε παραφίνη κι ο ουρανός ήταν μια πηχτή πετρελαιοκηλίδα μέσα του πετούσε αργά το πλοίο “η Ελπίς” με το κατάρτι του έγδερνε το φεγγάρι γέμιζε η νύχτα άσπρο πύον κι αστέρια δεν υπήρχαν πάνω πουθενά Κάτω στη θάλασσα έλαμπαν οι […]

Το ποίημα της Δευτέρας: “Ο πατέρας πάλι” της Αναστασίας Γκίτση

ο πατέρας πάλι ο πατέρας είχε ένα δέντρο ο πατέρας αγαπούσε το δέντρο ο πατέρας έτρωγε μαζί με το δέντρο -με εμάς μόνο κάθε δεύτερη Τρίτη- ο πατέρας θυσίασε τρία από τα τέσσερα παιδιά του στο δέντρο -για την εύνοια των θεών- ο πατέρας αποκοιμιόταν δίπλα στο δέντρο ο πατέρας ετοιμάστηκε να θυσιάσει το τέταρτο […]

Το ποίημα της Δευτέρας “[Όταν στριμώχνομαι]” του Γιάννη Αλεξανδρόπουλου

Όταν στριμώχνομαι από τα δύσκολα της μέρας επιστρέφω σ’ εκείνο το ηλιόλουστο άπλωμα με τις κίτρινες μαργαρίτες και τα ταπεινά άσπρα χαμομήλια Ο ουρανός γαλάζιο φανελάκι στο σώμα μου και ο άνεμος κτίζει σκάλες ν’ ανέβω στα πουλιά στα δροσερά σύμπαντα Εκείνο το άπλωμα ο καλά κρυμμένος κόσμος μου, τώρα πια είναι γλυκόπικρος καρπός στο […]

Το ποίημα της Δευτέρας “Ο χωματόδρομος” του Γιάννη Πετράκη

Ο χωματόδρομος Ήταν ένας μικρός κι ασήμαντος χωματόδρομος με όνειρα σπουδαία και μεγάλα: φώτα πολλά, λωρίδες και διαζώματα, ταξίδια μακρινά, αποστάσεις και ταχύτητες, εξωτικούς προορισμούς, νοσταλγικούς γυρισμούς, πολυτάξιδη και κοσμική ζωή. Με τα χρόνια, το αίμα και το δάκρυ, το εφήμερο και το περαστικό, εκτίμησε την απλή και όμορφη ζωή στην ύπαιθρο, εκεί όπου οι […]

Το ποίημα της Δευτέρας “Γκρο” του Γιάννη Τζανετάκη

Γκρο Ο πατέρας σε μια θάλασσα θέρος του εξήντα πίσω του εφέ ευφρόσυνο οι λάμψεις στα νερά ποιος να ‘ταν τάχα σκέφτομαι της πλαζ ο φωτογράφος – φιλμ πια κι εκείνος σήμερα που θα ‘χει πάρει φως – πώς στάθηκε στα βότσαλα πριν το απαθανάτισμα πώς όρισε το κάδρο σ’ αυτό το γκρο το πρόσκαιρο […]

Το ποίημα της Δευτέρας “Fractal” του Χρήστου Κούκη

Fractal Ο ήλιος πάντοτε ο ίδιος γυμνός και θεσπέσιος Βγαλμένος στο επικίνδυνο σύμπαν επιμένει αμέριμνος Ούτε δύει ούτε υποστέλλει Η νύχτα μέσα του δεν έχει δικαιούχο το σκοτάδι Ο ήλιος πάντοτε ο ίδιος και απαράλλαχτος η αγάπη Ένα δέντρο μοναχό στον απόκρημνο βράχο που το περιβάλλει ο άγριος άνεμος Ριγμένο στον απρόβλεπτο καιρό πεισμώνει ολοένα […]

Το ποίημα της Δευτέρας “Λάθος το τρυφερό” της Λένας Καλλέργη

Λάθος το τρυφερό Μην εμπιστεύεσαι λουλούδια. Πατούν επί πτωμάτων. Φυτρώνουν εκεί που δεν τα σπέρνουν. Μαραίνονται την πιο καλή στιγμή σου. Μόνο για λίγο προσποιούνται τα καλλιεργημένα. Στο βάθος μένουν άγρια. Ποιο άρωμα αντέχει να μην το θυμάσαι. Ποιος μίσχος, ποιος βλαστός θα σε στηρίξει. Ποιο άνθος για σένα θα κοπεί, να φανερώσει τα αισθήματα […]