Το παραμύθι του Χάνσελ χωρίς την Γκρέτελ

Αυτό το παραμύθι ξεκινά από την επίγνωση

Δεν μένω πια εδώ

Στα σπίτια των πεινασμένων ανθρώπων

ούτε σ’ αυτά των ζαχαρωτών λέξεων

Και συνεχίζει με τα ψίχουλα

του Θεού και της μάνας μου

τα ψίχουλα της πίστης

και τα ψίχουλα της αδερφής μου

με όλα τα ψίχουλα των αναμνήσεων

καθώς, στα πουλιά τα σκορπίζω

Στο  παραμύθι θα μείνουν μόνο θηρία

και λέξεις αταξινόμητες κι αμάσητες

για χαλίκια στις τσέπες μου

Έτσι θα βαδίσω

Αυτό το παραμύθι τελειώνει με την επίγνωση

Δεν μένω πια εδώ

Σημείωση

Ο Χάνσελ στο δρόμο τραγουδά για να μη χάσει το βήμα του

Στη γλώσσα του το τραγούδι είναι ρυθμικό και ελπιδοφόρο

μα στη δική μου μένει ακόμα  αμετάφραστο

νομίζω περίπου πως λέει

—οι μόνοι νεκροί που αναπαράγονται

είναι οι αυτόχειρες ποιητές