Η ποίηση των ορίων

Εντός του πεδίου ορισμού μιας συνάρτησης, από το μείον άπειρο, το εγώ, έως το συν άπειρο, το εσύ, ανιχνεύουμε, ιχνηλατούμε τη διακύμανση της επαφής μας με τις λέξεις. Στο τέλος, σαν κατορθώσουμε να φέρουμε εις πέρας αυτή την επαφή, η γραφική της παράσταση, μια απροσδιοριστία του χάους.

Ο μαθηματικός ορισμός της ποίησης

Από δύο σημεία διέρχεται μόνο μία ευθεία.

Με ένα τρίτο σημείο εκτός της ευθείας φτιάχνεις ένα επίπεδο,

και μ’ ένα άλλο εκτός του επιπέδου ορίζεις τον χώρο.

Ένα και μόνον ένα σημείο ορίζει την ποίηση.

Απ’ αυτό περνούν άπειρες ευθείες και καμπύλες συναισθημάτων,

εικόνες και σιωπές, βυθίζονται, τις καταπίνει η μαύρη τρύπα

της καθημερινότητας.

Ό,τι ξεφεύγει, φωτίζει τα πρωινά που θα ‘ρθουν.

Αυτά που εμείς δεν θα δούμε.

Γιώργος Καλιεντζίδης

από τη συλλογή του Τριλογία

εκδόσεις Μανδραγόρας, 2024