Σε πρώτη δημοσίευση: “Το ξεφτισμένο ρούχο” της Μαίρης Νταλλή
Το ξεφτισμένο ρούχο Η μητέρα της ήταν μοδίστρα. Εκείνη κάτω απ’ το τραπέζι, μάζευε κλωστές και ξέφτια. Ήθελε να ράψει ένα ρούχο δικό της. Ένα ρούχο με τα δικά της θέλω. Νοθευμένος όμως ο χρόνος άφησε μπαλώματα. Ήταν όλα πασπαλισμένα με λάθη. Μέσα από μια αντιδραστική νηφαλιότητα γεννούσε αντισυμβατικές μεθόδους που τις ονόμαζε ζωή. […]
“Ο κύκλος των χαμένων γυναικών” της Αρίστης Τρεντέλ
C’est pourquoi maintes fois, au hasard d’une veille, Ouvert sur l’infini, mon regard s’émerveille Renée Vivien Σε έναν από τους περιπάτους μου στο Le Marais ανακάλυψα την Πλατεία Ρενέ Βιβιέν. Η μάλλον το όνομά της. Για χρόνια περνούσα από εκεί χωρίs να προσέξω την πινακίδα, 3e Arrt Place Renée Vivien 1877-1909 Poétesse. […]
Σε πρώτη δημοσίευση “Μπλόκο στις ράγες” της Φροσούλας Κολοσιάτου
Μπλόκο στις ράγες Στη μνήμη του αδελφού μου Λεύκιου Άνοιξε ο καιρός Ήρθε η άνοιξη Τεντώνει η μνήμη πιο πολύ τις αναμνήσεις Γεγονότα που αιωρούνται σαν σκιές Σε βλέπω χωμένο στα γραπτά σου Ήσουν πάντα ακούραστος Ό,τι αγαπούσες ήθελες να δώσεις Τα δώρα της ανάγνωσης με έμαθες να ανταλλάσσω Σκέφτομαι τα βιβλία που […]
Σε πρώτη δημοσίευση “Φωτογραφία” της Καίτης Βασιλάκου
Φωτογραφία Σκιές σκιών περνούν από μπροστά τους σκιές που τρέχουν ή βολτάρουν ή βλέπουν το φακό χαμογελώντας φορούν ωραία πανωφόρια κρατούν τσάντες τα τρόλεϊ πιο δίπλα γλιστρούν αθόρυβα στο δρόμο φορτωμένα επιβάτες κάποιος πουλά λαχεία κι ο τροχονόμος σοβαρός ρυθμίζει την κυκλοφορία οι σκιές βαδίζουν ανεβαίνουν τη λεωφόρο κατεβαίνουν πίσω τους στέκονται αυτά […]
Σε πρώτη δημοσίευση “Μικρός πόνος” του Φιλέα Τετράζη
ΜΙΚΡΟΣ ΠΟΝΟΣ Παλιά ήταν μεγάλες οι ημέρες πρωί μεσημέρι δειλινό και μετά η νύχτα τόση δά. Οι αλάνες μονάχες μάς περίμεναν να παίξουμε μπάλα, να τσακωθούμε όλοι πιστεύαμε ότι είχαμε δίκιο τελικά οι μεγαλύτεροι νικούσαν στα παιχνίδια. Τώρα κάτω απ΄ τα παράθυρα στο δρόμο τρέχουν αυτοκίνητα οι γείτονες τσιγκουνεύονται να πούνε καλημέρα ένα σύννεφο […]
Σε πρώτη δημοσίευση: Θεογνωσία Κουσπή
αστέρια που τρεμοπαίζουν ‘[…]maybe that’s what life is, a wink of the eye and winking stars’ Jack Kerouac Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα γινόμουν ένα από εκείνα τα άτομα που κάνουν διάδρομο. Όμως κοίτα τώρα: τρέχω στον διάδρομο που οι γονείς μου έβαλαν στο μέρος εκείνο που κάποτε ήταν το παιδικό μου δωμάτιο, μπορεί […]
Σε πρώτη δημοσίευση: Κλεονίκη Δρούγκα
παιδί μου (αφιερωμένο στον Ηλία και τον Αντώνη) Τις μέρες παιδί μου γίνομαι νάμα δάσος πυκνό να δροσίζεσαι μαζεύω στη χούφτα καλοκαίρια ηλιαχτίδες να φοράς απομακρύνω τα σύννεφα βροχή να μη σε βρέχει απλώνω γελαστές τις θάλασσες κοχύλια ν΄ αγγίζεις σταματώ τη γη να γυρνά μη μου ζαλίζεσαι. Τις νύχτες παιδί μου στ΄ αστέρια […]
Σε πρώτη δημοσίευση: Μαλαματή-Μαρία Πετρίδου
[άτιτλο] σημειώνω τις λέξεις που μιλάνε στο μυαλό μου σα μια γλώσσα που δεν καταλαβαίνω αλλά θαυμάζω, τις κρατάω στην τελευταία σελίδα ενός τετραδίου και κάθε φορά που τις εκφέρω ακούγεται ο ήχος ενός φτυαριού που χώνεται σε φρέσκο χώμα κρατάω τριάντα χρόνια κρατιέμαι από τη χειρολαβή ενός αστικού λεωφορείου και σε κάθε φρενάρισμα δίνω […]
