Τα ποιήματα της Δευτέρας: “Πορίμμα” των Μαρία Δαλαμήτρου και Ελένης Σιγαλού
Πορίμμα Να ξημερώνεις σημαίνει να γυρνάς γυμνός απ’ τη μεγάλη νύχτα μισό φεγγάρι να καρφώνει τη στιγμή σφαγή στη νοσταλγία σκιές πουλιά να κελαηδούν το φως της γέννας ήλιος διπλός η πληρωμή παρθένα νίκη. Στα βλέφαρα η μέρα να φυτρώσει. Το αίμα πάλι να κρυφτεί. Ελένη Σιγαλού Πορίμμα Παντού οι άνθρωποι μπορούν να πεθάνου, […]
Το ποίημα της Δευτέρας: “Στη μνήμη εκείνου που υπήρξε” της Ελένης Καλαντζή
Στη μνήμη εκείνου που υπήρξε Σ’ εκείνη την κηδεία πήγα μόνη Στάθηκα στη βροχή Δεν υπήρχε δίπλα μου άλλος κανείς Το χέρι να μου κρατήσει Μαζί μου να θρηνήσει Δεν υπήρχε άλλος τον πόνο μου να νιώσει Μόνο εγώ ήμουν εκεί κι αυτός που κάποτε υπήρξε. Κι αναρωτήθηκα πού πήγαν όλοι; Πώς γίνεται κανένας άλλος […]
Δύο ποιήματα για την Καθαρά Δευτέρα
Λεηλατημένοι Άδεια σώματα ανεμοδούρια σε πασσάλους. Χαρταετοί που ξέφυγαν από παιδιών τα χέρια κι ένα σούρουπο ξεψύχησαν γεννώντας τα αστέρια. Ιωάννα Καραμαλή από τη συλλογή της Συνέβη. εκδόσεις Βακχικόν, 2024 Απόκριες Πετούσε ψηλά, πολύ ψηλά τρόμαζαν οι γονείς του μήπως πέσει στη θάλασσα. Κι αυτό όλο μπλεκόταν στα σύννεφα και αντηχούσε μελωδίες και […]
Το ποίημα της Δευτέρας: [Είμαι προσεκτική με τα πράγματα] της Μαρίνας Μιχαήλ Χρηστάκη
Είμαι προσεκτική με τα πράγματα που είναι εύθραυστα. Τα κρατάω στα χέρια μου όπως ένα κρύσταλλο καθαρό. Διάφανο. Σκύβω και κοιτάζω. Πατάω το κουμπί και αρχίζουν να ξεδιπλώνονται ιστορίες. Θυμάσαι εκείνο το παιδικό παιγνίδι που έμοιαζε με κιάλια; Τοποθετούσαμε έναν χάρτινο δίσκο με φωτογραφίες και κλικ-κλικ οι εικόνες διαδέχονταν η μία την άλλη. Βάζαμε τα […]
Το ποίημα της Δευτέρας: “Πασχαλίτσες” του Θόδωρου Πετρόπουλου
Πασχαλίτσες Ένας καφές σ’ ένα μπαλκόνι δεν είναι το θέμα. Ούτε μια φωτογραφία. Το θέμα είναι δυο άνθρωποι να μοιραστούν μια γουλιά καφέ ένα γλυκό τριαντάφυλλο να σταματήσει δυο λεπτά τον χρόνο δυο πασχαλίτσες να προσγειωθούν στο πέτο σου ένα μικρό σπουργίτι να τσιμπολογήσει ψίχουλο αγάπης. Αλλιώς ένας καφές είναι ένας καφές. Μια φωτογραφία είναι […]
Το ποίημα της Δευτέρας: “Τα δάχτυλά μας είναι κρεμάστρες” της Ευτυχίας Κατελανάκη
Τα δάχτυλά μας είναι κρεμάστρες Τα δάχτυλά μας είναι κρεμάστρες κινητό κλειδιά λεφτά καφές. Προστίθεται η βεντάλια το κεφάλι μου το κεφάλι σου ένα στιλό ενίοτε κι ένα πλαν μπι. Τα δάχτυλά μας είναι κρεμάστρες αν το κεφάλι μου δεν αντέξει. Τα δάχτυλά μας είναι κρεμάστρες όταν καμία νύχτα δεν είναι άγια για τους ανθρώπους […]
Το ποίημα της Δευτέρας: “[χρόνια τώρα στέκομαι μπροστά]” της Ράνιας Καραχάλιου
χρόνια τώρα στέκομαι μπροστά σ’ ετούτο το φόβητρο κουτί, χωρίς να το κουνήσω ρούπι περνούν περαστικοί, με λυπούνται, τόσες μέρες, τόσες νύχτες, προσοχή, μου ρίχνουν κέρματα στο στόμα, μα εγώ δεν είμαι παιχνίδι κουρδιστό, δεν παίρνω μπρος, δεν φεύγωˑ τις προάλλες, μια κυρία που πότιζε τους κήπους, ήρθε κι εμένα να με ποτίσει, έκτοτε, έρχεται […]
Το ποίημα της Δευτέρας: “Απ’ έξω” της Κορίνας Καλούδη
Απ’ έξω Δεν επιτρέπεται να μπεις Κανείς δεν μπαίνει στο δωμάτιο αυτό Ούτε κι εγώ που το ‘χτισα μπορώ – έκρυψε βλέπεις κι ο καιρός την πόρτα Και πάνε χρόνια τώρα που δεν τρώω, δεν κοιμάμαι, δε ζητώ Και πάντα εδώ απ’ έξω θα με βρεις να προστατεύω κάτι που δεν το θυμάμαι πια Μα […]
Το ποίημα της Δευτέρας: “Αέναο κύμα” του Δημήτρη Π. Κρανιώτη
Αέναο κύμα Πνιγμένο Το εγώ, το εσύ Ναυάγιο στη βροχή Σε ψάχνω Δεν ζω Να εφεύρω Ένα καράβι Ή ένα ποίημα Να σωθώ (Αέναο κύμα Η λέξη με απειλεί) Δημήτρης Π. Κρανιώτης από τη συλλογή του Ρυτίδες στον καφέ εκδόσεις Κέδρος, 2024
Το ποίημα της Δευτέρας: “Φούλι” της Ελένης Φωτάκη
Φούλι Επειδή τόσο αγαπάς τα φούλια ξύπνησα μια μέρα κι είδα χώμα στα πόδια μου είδα χώμα στα πόδια μου και φύλλα πράσινα αντί για χέρια κι αντί για δάχτυλα φύλλα λευκά ανθισμένα στο νερό τους είδα που μύριζαν τόσο επειδή τόσο αγαπάς τα φούλια Επειδη τόσο αγαπάς τα φούλια ξύπνησα μια μέρα κι είδα […]
