Το ποίημα της Δευτέρας: “Κρύπτες από δάφνη” του Ηλία Γεωργιάδη (απόσπασμα)
Κρύπτες από δάφνη ΙΙ (απόσπασμα) …”εδώ δεν υπάρχει ζάχαρη ούτε καμπυλότητα μοναχά κατάλευκη πυκνότητα εδώ φυτρώνουν μόνο κάτι χούφτες σαν περιστύλια από ψαράδες που μετανοημένοι σιώπησαν αν προσευχηθείς και τα δάκτυλα ανοίξουν θα πέσουν πάνω στις φρέσκιες νιφάδες κομμάτια άρκευθου που κάθε χρόνο κεντούν και έπειτα διυλίζουν το μωσαϊκό που γεμίζει τα ίδια κενά ρήγματα […]
Το ποίημα της Δευτέρας: “Ο σταυρός στην πλαγιά υποδεικνύει τόπο μαρτυρίου” του Σπύρου Γούλα
Ο σταυρός στην πλαγιά υποδεικνύει τόπο μαρτυρίου Κι όμως από ένα σημείο και μετά η αγωνία οφείλει να είναι εθελούσια και ας σημαίνει αυτό πως πας γυρεύοντας πως ψάχνεις τον μπελά σου. Δεν πειράζει αν όλα σού πάνε καλά θα βρεις εσύ έναν αγώνα η αρένα λειτουργεί και αργίες και Κυριακές πρωί Θεέ μου, τόσο […]
Το ποίημα της Δευτέρας: “Γέρμα” του Γιώργου Δουατζή
Γέρμα Ζούσε μακριά από τα όνειρα κι είχε ώμους τιτάνιους ν’ αντέχει το βάρος του κενού. Έγερνε σαν σκιά, όπως η δειλινή του ώρα, και ήταν δύσκολη η ματιά στον διπλανό, μ’ όλο που δίψαγε για μοιρασιά. Ήξερε, σ’ αυτό το γέρμα και το βάρος του κρυβόταν ολόκληρη η ύπαρξή του. Δεν ήξερε ότι με […]
Το ποίημα της Δευτέρας: “Σημείωση για το τοπίο;” της Παυλίνας Παμπούδη
Σημείωση για το τοπίο; Το τοπίο αλλάζει ανεπαίσθητα κλίση Οι σκιές χάνονται σε σφάλμα προοπτικής Έρημος παιδική και ραγισμένη σε πατήματα αγγέλων Άνεμος χαμηλός την άμμο ανακατεύει Οι πρώτες χρονολογίες έσχατες Η άμμος αρχίζει ν’ αδειάζει στην κλεψύδρα Βούισμα από άνυδρες ζωές δονεί τον άνεμο, κι αρχίζει να υψώνεται Με αργές, ελικοειδείς κινήσεις ένα τέμενος […]
Το ποίημα της Δευτέρας: “Οδύνη” της Ειρήνης Γιαννάκη
Οδύνη Είναι μια χώρα τρυφερή ο πόνος σε αναγνωρίζουν τα σημάδια, οι ουλές σου φέρνουν καλωσόρισμα. Είναι μια χώρα που σου νεύει ο πόνος σε χαϊδεύει με το φως σε τυλίγει με τη θέρμη είναι μια χώρα που σε ξέρει είναι μια χώρα τρυφερή ο πόνος, τα σκυλιά της σου κουνάνε την ουρά πλατιές λεωφόροι […]
Το ποίημα της Δευτέρας “Τηλλυρία 1964” του Βασίλη Φαϊτά
Τηλλυρία 1964 Στον υπολοχαγό Νίκο Παπαγεωργίοιυ Κόκκινα λόγος του αίματος στο Λωρόβουνο κι ο Νίκος πέφτει διασχίζοντας την πύλη σαν ένα μικρό πουλί επιστρέφει στη σιωπή. Τώρα γερνάει στον τύμβο ένα απλωμένο λιβάδι μνήμης υστερόγραφο για το αύριο μαζί του και άλλα παιδιά ένας μικρός γαλαξίας στο άχρονο που δεν πρόλαβαν τη νιότη. Εδώ στο […]
Το ποίημα της Δευτέρας “Ο λοιμός και η Μύρινα”
Ο λοιμός και η Μύρινα Λοι]μώ θανούσης ειμί [σήμα] Μυρίνης Χαραγμένο στην πέτρα το αρχαίο […]
Το ποίημα της Δευτέρας είναι της Λένιας Ζαφειροπούλου
[άτιτλο] Σηκώθηκε ο άνθρωπος στα δυο του πόδια και τη στολή της ελευθερίας απώλεσε. Τις φολίδες του ψαριού, το φτέρωμα του πτηνού, τη γούνα του ζώου. Και τρέμοντας απόμεινε γυμνός, σαν κάποιος που βγαίνει ανίδεος από ζεστό λουτρό καταμεσής σε παγωμένη λίμνη. Και είδε ότι από την ελευθερία έπρεπε να προστατευθεί. Τότε άναψε μια πυρά […]
Το ποίημα της Δευτέρας “Αποσιωπητικά” της Κατερίνας Καρασούλα
Αποσιωπητικά Μια στάλα φως. Βασανίζεσαι, αυτοτιμωρείσαι. Αναρωτιέσαι, υποκύπτεις. Εξαιρείσαι από την ύπαρξή σου, μεταλλάσσεσαι, σκληραίνει το περίβλημα. Τα πρέπει της επιβίωσης. Η μάσκα σε κατατρώει αναγκάζεσαι από μίσος, παράλυτες αντοχές, πάλη ανισόρροπη, υπομονή στα όρια και περιμένεις. Κατερίνα Καρασούλα από τη συλλογή της Θροΐσματα εκδόσεις Άλκιμο, 2024
Το ποίημα της Δευτέρας: “Το πέταγμα του πελαργού” του Ν. Γ. Λυκομήτρου
Το πέταγμα του πελαργού Στα καλοσφουγγαρισμένα πατώματα, στους αποστειρωμένους προθαλάμους, πάνω απ’ τα λουλουδάδικα, τα ζαχαροπλαστεία, τα ΑΤΜs των τραπεζών, ο πελαργός αφήνει μια ζωή. Υπάρχουν φάτνες για όλα τα βαλάντια. Ο αριθμός των κλινών είναι αντιστρόφως ανάλογος της οικονομικής επιφάνειας. Ανάμεσα στους αλαλαγμούς των εξ αίματος και των εξ αγχιστείας, καθώς και των διαφόρων […]
