“Ο κύκλος των χαμένων γυναικών” της Αρίστης Τρεντέλ
C’est pourquoi maintes fois, au hasard d’une veille, Ouvert sur l’infini, mon regard s’émerveille Renée Vivien Σε έναν από τους περιπάτους μου στο Le Marais ανακάλυψα την Πλατεία Ρενέ Βιβιέν. Η μάλλον το όνομά της. Για χρόνια περνούσα από εκεί χωρίs να προσέξω την πινακίδα, 3e Arrt Place Renée Vivien 1877-1909 Poétesse. […]
Σε πρώτη δημοσίευση “Μπλόκο στις ράγες” της Φροσούλας Κολοσιάτου
Μπλόκο στις ράγες Στη μνήμη του αδελφού μου Λεύκιου Άνοιξε ο καιρός Ήρθε η άνοιξη Τεντώνει η μνήμη πιο πολύ τις αναμνήσεις Γεγονότα που αιωρούνται σαν σκιές Σε βλέπω χωμένο στα γραπτά σου Ήσουν πάντα ακούραστος Ό,τι αγαπούσες ήθελες να δώσεις Τα δώρα της ανάγνωσης με έμαθες να ανταλλάσσω Σκέφτομαι τα βιβλία που […]
Σε πρώτη δημοσίευση “Φωτογραφία” της Καίτης Βασιλάκου
Φωτογραφία Σκιές σκιών περνούν από μπροστά τους σκιές που τρέχουν ή βολτάρουν ή βλέπουν το φακό χαμογελώντας φορούν ωραία πανωφόρια κρατούν τσάντες τα τρόλεϊ πιο δίπλα γλιστρούν αθόρυβα στο δρόμο φορτωμένα επιβάτες κάποιος πουλά λαχεία κι ο τροχονόμος σοβαρός ρυθμίζει την κυκλοφορία οι σκιές βαδίζουν ανεβαίνουν τη λεωφόρο κατεβαίνουν πίσω τους στέκονται αυτά […]
Σε πρώτη δημοσίευση “Μικρός πόνος” του Φιλέα Τετράζη
ΜΙΚΡΟΣ ΠΟΝΟΣ Παλιά ήταν μεγάλες οι ημέρες πρωί μεσημέρι δειλινό και μετά η νύχτα τόση δά. Οι αλάνες μονάχες μάς περίμεναν να παίξουμε μπάλα, να τσακωθούμε όλοι πιστεύαμε ότι είχαμε δίκιο τελικά οι μεγαλύτεροι νικούσαν στα παιχνίδια. Τώρα κάτω απ΄ τα παράθυρα στο δρόμο τρέχουν αυτοκίνητα οι γείτονες τσιγκουνεύονται να πούνε καλημέρα ένα σύννεφο […]
Μνήμη vs Λήθης στην πρόσφατη λογοτεχνική παραγωγή
«Υποθέτω ότι οι αναμνήσεις ζουν διάσπαρτες μέσα στο σώμα. […] Αλλά είναι αόρατες έτσι δεν είναι; Και όσο υπέροχη κι αν είναι η ανάμνηση, εξαφανίζεται αν την αφήσεις στην ησυχία της, αν δεν της δίνεις σημασία. Δεν αφήνουν ίχνη, ούτε απόδειξη ότι κάποτε υπήρξαν». Γιόκο Ογκάουα, Η αστυνομία της μνήμης (Πατάκης, 2020) «… πολύ σύντομα, […]
Σε πρώτη δημοσίευση: Θεογνωσία Κουσπή
αστέρια που τρεμοπαίζουν ‘[…]maybe that’s what life is, a wink of the eye and winking stars’ Jack Kerouac Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα γινόμουν ένα από εκείνα τα άτομα που κάνουν διάδρομο. Όμως κοίτα τώρα: τρέχω στον διάδρομο που οι γονείς μου έβαλαν στο μέρος εκείνο που κάποτε ήταν το παιδικό μου δωμάτιο, μπορεί […]
“Μια ανταύγεια όλα” Η πεζογραφία και η ποίηση της Μαρίας Πολυδούρη
Το πάθος, ο ερωτισμός, ο λυρισμός, η ευαισθησία, η φθαρτότητα της ύπαρξης, η αναζήτηση του αισθητικά ωραίου, η λεπτότητα, η μελαγχολία κι ο θάνατος που παραμονεύει, η αγάπη για τη φύση, μια ζωτικότητα, μια αστείρευτη ενέργεια και μια αδιάκοπη παρατήρηση όσων συμβαίνουν γύρω είναι τα βασικά στοιχεία της ποίησης της Μαρίας Πολυδούρη. Η παρατηρητικότητά της […]
Σε πρώτη δημοσίευση: Κλεονίκη Δρούγκα
παιδί μου (αφιερωμένο στον Ηλία και τον Αντώνη) Τις μέρες παιδί μου γίνομαι νάμα δάσος πυκνό να δροσίζεσαι μαζεύω στη χούφτα καλοκαίρια ηλιαχτίδες να φοράς απομακρύνω τα σύννεφα βροχή να μη σε βρέχει απλώνω γελαστές τις θάλασσες κοχύλια ν΄ αγγίζεις σταματώ τη γη να γυρνά μη μου ζαλίζεσαι. Τις νύχτες παιδί μου στ΄ αστέρια […]
Σε πρώτη δημοσίευση: Μαλαματή-Μαρία Πετρίδου
[άτιτλο] σημειώνω τις λέξεις που μιλάνε στο μυαλό μου σα μια γλώσσα που δεν καταλαβαίνω αλλά θαυμάζω, τις κρατάω στην τελευταία σελίδα ενός τετραδίου και κάθε φορά που τις εκφέρω ακούγεται ο ήχος ενός φτυαριού που χώνεται σε φρέσκο χώμα κρατάω τριάντα χρόνια κρατιέμαι από τη χειρολαβή ενός αστικού λεωφορείου και σε κάθε φρενάρισμα δίνω […]
«Τα παπούτσια των άλλων» της Άλκηστης Χαλικιά
Μια ιστορία ωρίμανσης που περνά από τον δρόμο της κατανόησης περιέχει αυτό το βιβλίο για παιδιά της Άλκηστης Χαλικιά. Πρωταγωνίστριά του είναι η Ματού, ένα κορίτσι γύρω στα 11-12, μια μικρή Γαλλίδα που μένει στην Πιγιόμ, λίγα χιλιόμετρα έξω από το Παρίσι, «μια περιοχή που σίγουρα δεν την έχει ακούσει κανείς». Η Ματού πηγαίνει στο […]
