Ο κύκλος της βίας

Η ελληνική γλώσσα

Είναι αρκετά πλούσια.

Με δυο λέξεις

Και σχήματα λόγου

Κυρίως συνεκδοχικά

Μπορεί

Και ξεπλένει

Το αίμα

Απ’ τα πτώματα των κοριτσιών

Καλύτερα και απ’ τη βροχή.

Υστερεί βέβαια κάπως

Στο κομμάτι της

Λεξιπλασίας.

Αδυνατεί

Να βρει

Νέα λήμματα

Για τις μάνες

Που παύουν να ‘ναι μάνες

Και γίνονται λυγμοί

Σ’ έκτακτα δελτία ειδήσεων

Και κατάμεστα νεκροταφεία

Και είναι αυτό

Που με φοβίζει περισσότερο

Πως, δηλαδή,

Αν δεν γυρίσω ποτέ σπίτι

Θα μείνει η μάνα μου

Βουβή νομίζω.

Έτσι

Παρ’ ότι οι λέξεις με απογοητεύουν

Επιμένω

Να τις αγκαλιάζω

Με τρόπο σχεδόν

Εμμονικό.

Κατά βάθος,

Ίσως και να ελπίζω

Πως αν μάθω

Να τις χρησιμοποιώ σωστά

Κάτι

Κάποτε

Θ’ αλλάξει.

Αθηνά Αραπάκη

απ’ τη συλλογή της Βασικές αρχές κηπουρικής

(εκδ. Στοχαστής, 2022)