[άτιτλα]

Δεμένη στον κάβο η βαρκούλα.

Τραβούσα το σκοινί κι επιβιβαζόμουν.

Με την πλάτη στραμμένη στη στεριά

στην πλώρη καθισμένη

στύλωνα το βλέμμα στα ανοιχτά.

Τα κύματα λίκνιζαν τη μικρή λέμβο.

Νόμιζα πως ξανοιγόμουν στα βαθιά.

Από τότε μου έγινε συνήθεια.

Να ταξιδεύω ακίνητη.

*

Δεν αντιστέκομαι στο κάλεσμά της

Κι ας ξέρω

πως ανάμεσα στις εύηχες συλλαβές του φλοίσβου

ίσως και να παρεμβληθούν

τα τελευταία δευτερόλεπτα των πνιγμένων.

Ιουλία Τολιά

από τη συλλογή της Ημιτελής τοπογραφία

εκδόσεις Στοχαστής, 2024