Πρωτο/μαγιά

μετα/φέρω τις φράσεις μου

μάτσο ζαχα/ρωτά – στο κέντρο της πόλης

Μετά υπο/φέρω αινιγματική φοβία

για ένα ποίημα

ανοιξιάτικο

που δεν λάμπει

κι όμως είναι χρυσός-

Στον βυθό του Θερμαϊκού

μετα/ποιώ

το κάλεσμα μιας εποχής αλλοτινής μου Οφηλίας

ενώ

συν/αισθάνομαι αθάνατος σχεδόν ero/τα

όπως πρώ/τα

κατά/πίνω την γλώσσα μου

που κάποτε στο έξω παγκάκι

είχε με την δικιά σου

ενωθεί

σε σάλια οικείας συν/ουσίας

τις στιγμές που χαρτο/γραφώντας

κύτταρα μνήμης

άνεμο καίγαμε

ν’ αλλάξει ο χρόνος φορά-

τότε που η μυθολογία του Νερο(ω)/να

ήταν τέχνη πιο αληθινή

απ’ την πραγματικότητα –

Τα μπαστούνια ζαχαρωτά

Στηρίζουν έναν ουρανό

déjà vu

τα παιδιά κουρασμένα από

παραφυάδες ero/τογωνικού Ο2

διασωληνώνουν τα πουλιά

θηλάζουν μαστούς σύννεφου

προκαλούν την βροχή

– Θέλεις ουρανό κομματάκι

να φας;

– Ero.. Ero

Όπως νερό-

καλός αγωγός ερωτικής δράσης λένε

Πάντως

η ανά/δραση του έρωτα είναι πιο θελκτική

απ’ το πνεύμα-

κι όμως

αδυνατώ να δαμάσω το κτήνος

μέσα μουˑ

μέρες τώρα/ περίπου μήνες

τα άκρα μου ακρωτηριασμένα

σπινθηρίζουν στο νερό-

αντιδρούν στο ph του βυθοχρόνου

πλαγκτόν πόλης αποφορτίζει

μόνον περιστασιακά

τις αν/όμοιες εκπνοές έρωτα

τις προ(ς)ομοιώσεις

εισπνοών / τεχνητών αναπνοών

μέσα στην κρυσταλλική οθόνη

που με έριξαν

θεάμα από παντού – το μόνιτορ

δύναται να φασματοσκοπεί

τα πάντα –

εκτός από το βλέμμα σου

[Ο χρόνος, σου λιγοστεύει την όραση- και κάπως πρόωρα θολώνει το νερό]

Γιώργος Αλισάνογλου

Από τη συλλογή του ERO(S) 7 βήματα – 7 λεύγες εντός

εκδ. Σαιξπηρικόν, 2012