CAVA DEI (GRAECI) TYRANNI

Μνήμη Γιώργου Σεφέρη

Αν γύριζε ξανά ο ποιητής από τις Αραπιές και την απεραντοσύνη της Κομμαγηνής, πάλι εδώ θα σταματούσε.

Θ’ ανεβοκατέβαινε ανήσυχος την τσιμεντένια σκάλα σαν κύμα στα βράχια της ακτής, μ’ ένα μισογεμάτο ποτήρι από χυμό λωτού στο σκονισμένο τραπέζι μιας παραθαλάσσιας τρατορίας, κάτω απ’ τη σκιά κάποιας μισόξερης κληματαριάς.

Ίσως να έρχονταν νέοι τύραννοι, ίσως και να έμεναν οι παλιοί.

(από την ενότητα “Χθες”)

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, ΟΔΟΣ ΑΝΝ ΣΕΞΤΟΝ

Γράφουν ακόμη γυναίκες που δεν ήταν μοντέλα, κι έγιναν νοικοκυρές.

Θλίψη κλεισμένη σε μπουκάλι φαρμακείου, χωρίς καμία χημική παρηγοριά. σαν να μην είναι αποκάλυψη η ζωή πια ούτε η ίδια η ποίηση.

Αλλά κάψουλες πεσμένες πίσω απ’ τον νιπτήρα, άχρηστες πια, γιατί οι λέξεις βρήκαν τα λόγια και γράφουν ξανά.

Ή ανεξίτηλη μάσκαρα, ξεχασμένη στο μπουντουάρ αστικού διαμερίσματος των sixties, πλάι σε μια γυαλιστερή, ξεφτισμένη roller-skate φόρμα των eighties.

(από την ενότητα “Σήμερα”)

Μένη Πουρνή

από τη συλλογή της Οι άκανθες των αιώνων

εκδ. Δρόμων, 2022