Τα (μικρά) ποιήματα της Δευτέρας: Δήμητρα Κατιώνη
Αναθεωρώντας τη μετάφραση των σύννεφων, εβδομήκοντα τον αριθμό και πάντα σε καταιγίδα διατελών, ευχήθηκα να μεταμρφωθώ σε αυτή τη σταγόνα που ξεχειλίζει ανά τους αιώνες
Αναθεωρώντας τη μετάφραση των σύννεφων, εβδομήκοντα τον αριθμό και πάντα σε καταιγίδα διατελών, ευχήθηκα να μεταμρφωθώ σε αυτή τη σταγόνα που ξεχειλίζει ανά τους αιώνες
Θα προσπεράσουν Το ύφασμα τελειώνει Είχε λάθος μέτρα και κακό σχεδιασμό Πάντα με τύλιγε λειψά Γι’ αυτό όλα μου τα χρόνια Κρυώνω Το πέρασμα στον
Ένα λεπτό …μας ζητούν καθώς με υπομονή περιμένουμε στην ουρά της ζωής με ένα χαμόγελο συγκατανεύουμε στην απώλεια αγνοώντας -για ένα λεπτό- τη διαμαντένια του
Το αδιανόητο τίποτα Έχουν οι λέξεις νόημα; Όλες οι λέξεις έχουν νόημα; Ένα νόημα έχουν ή πολλά; Ποιος μας το βεβαιώνει; Κι αν έτσι είναι
ΕΚΔΙΚΟΥΜΕΝΗ ΜΕ ΓΚΟΛ ΟΡΦΑΝΙΑ: Η αναγγελία στην προσευχή απ’ τον διευθυντή-Υποχρεωτική επίσκεψη στο Ορφανοτροφείο της Αρχιεπισκοπής-Kι εμάς στα πόδια μας τα μούτρα μας-Όση ορφάνια-Με τόσα
CAVA DEI (GRAECI) TYRANNI Μνήμη Γιώργου Σεφέρη Αν γύριζε ξανά ο ποιητής από τις Αραπιές και την απεραντοσύνη της Κομμαγηνής, πάλι εδώ θα σταματούσε. Θ’