Μνήμη Αμμοχώστου

Κι ύστερ’ ανοίγει τα παράθυρα και μπαίνει.

Αγκάλες ήλιου

και κλωνάρια φεγγαριού

μεσ’ στα σεντόνια τα σκορπάει

κι ευωδιάζουν σαν άστρα

σε λιβάδια τ’ ουρανού.

Κι ύστερα κλείνει τα παράθυρα

και μένει.

Μελτέμι μέντας

που ξεστράτισε γι’ αλλού

κι άλλαξε γνώμη, «εδώ μ’ αρέσει», λέει

μοιάζει σαν θάλασσα, σαν μύθος

του βυθού,

που κρύβονταν μες σ’ όστρακο αρχαίο

και δεν γινότανε να ειπωθεί

παρά για λόγο απόκοσμο, σπουδαίο

κρυφά, γλυκά, χωρίς να ακουστεί.

Ανοίγει τα παράθυρα και μπαίνει.

Νάμα σαν νόημα που κάπου με καλεί

άκουσμα γνώριμο απ’ την Αγία Ζώνη

κιούλι μυρίζει και γιασεμί.

Νίκη Κατσαούνη

* Το τραγούδι “Μνήμη Αμμοχώστου” σε μουσική Μιχάλη Ανδρονίκου και ποίηση Νίκης Κατσαούνη παραγγέλθηκε από τη Γιώργα Σολομώντος για το φεστιβάλ Poetry Moves 2024 στη Λάρνακα.

Ακούστε το τραγούδι εδώ: