Ύμνος εις την ελευθερίαν
Τα πουλιά εγκλωβισμένα
κοιτάνε ψηλά
και βλέπουν επιτέλους
τη στέγη να’χει πετάξει
Πάνε τα λέπια τα κεραμιδένια
Πάει κι η στέγη, χάθηκε
Ανοίγουνε φτερά
Ξανοίγονται στον ορίζοντα
Φτου ξελευθερία
Χαίρε – Χαίρε – Ω Χαίρε ελευθεριά
και μετά χάνονται
πίσω από τα φτερά της Απτέρου Νίκης.
Ποτέ δεν μ’ αφήσαν
τα πουλιά του ονείρου μου
Και κάθε φορά
που ένα φτεράκι
φυτρώνει στην πλάτη μου
Χειροκροτούν
