Πού πάνε τα LADA για να μην πεθάνουν;

Πωλούνται τύρφης υλικά

Οι λάμπες του Ίλιτς, ο Τύμβος του Τσάρου

Άγγελοι χωρίς φτερά, μολυβένιοι στρατιώτες

Τα μαύρα μάτια στο Γενί Καλέ

κι η δόξα του αντάρτικου στο Κερτς

Πωλούνται τύρφης υλικά

κρινάκια για τον άλλο κόσμο

κεριά σε μαύρο φόντο, ένα ψυχοσάββατο

που μνημονεύει άπιστες Καρένινες

Γεννηθήκαμε σαν ασκιά στην παγωνιά

Πού είναι ο χρυσός και ο άργυρος;

Πού είναι των υπηρετών το πλήθος και ο θόρυβος;

Όλη η ζωή συνοπτικά και σε προσφορά

Σκόνη, τέφρα, σκιά χωρίς

μορφή, χωρίς θρίαμβο, χωρίς πάθος

Θρηνώ και κλαίω και ρωτώ

– Πού πάνε, Κύριε, τα Lada για να μην πεθάνουν;

Γιώργος Κοζίας

από την ποιητική του συλλογή Τι αιώνα κάνει έξω;

εκδόσεις Περισπωμένη, 2025