Ονοματολογία

Η άνθρωπος είναι μια σκέψη τριγυρισμένη από σώμα.

Η σκέψη ομοίως έχει κόκαλα σπλάχνα πλευρά

και άλλα παράξενα υλικά. Όταν η άνθρωπος ομιλεί,

μέσα στο χάος φυτρώνουν φωνήενταˑ

γλιστρούν οι λέξεις με πτυχές και τηβέννους

ως τις φωνη-

τικές της χορδές. Η άνθρωπος είναι αίσθημα

που τριγυρίζει τη σκέψη.

Από το αίσθημα γεννιέται άλλο σώμα κι από το άλλο

άλλο.

Από τις λέξεις αυτές – σώμα, φωνήεν, άλλο – η άνθρωπος

Παίρνει το όνομά της.

Το σώμα μου – λέει η άνθρωπος –

δοχείο από φριχτό μαύρο και υγρά που παφλάζουν.

Αν το αγγίξεις με τη γλώσσα, μικραίνει, καταλήγει

μια κοντινή περιοχή έτοιμη να κατακτηθεί.

Όμως στα φτερά μου επάνω -εγώ, σε άλλο σχήμα-

από τον εαυτό μου φευγάτη

πετάω

     σαν νεαρό περιστεράκιˑ

     λευκή ώσπερ χιών

Κλεοπάτρα Λυμπέρη

από τη συλλογή της Το δεν είμαι ακόμα

εκδόσεις Ίκαρος, 2022