Ας αποχαιρετήσουμε το 2023 (ομολογουμένως αρκετά ζόρικο για αρκετούς ανθρώπους) με ένα ωραίο παιδικό παραμύθι, το Πάει ο παλιός ο χρόνος; της Στέργιας Κάββαλου, σε ζεστή εικονογράφηση της Γιώτας Κοκκόση.
Στο παραμύθι, ο μικρός ήρωας – αντίθετα με όσους ζορίστηκαν το 2023 – δεν θέλει να αποχωριστεί τον χρόνο που φεύγει γιατί του έφερε ένα σωρό ωραία πράγματα!
«…Που έχω επιτέλους κι εγώ έναν κολλητό στο σχολείο, που ξεκίνησα τένις, που πήγαμε οι δυο μας στο Βερολίνο, που έκανα πενήντα μπάνια στη θάλασσα και δώδεκα στην πισίνα, που έφαγα είκοσι παγωτά χωνάκι και δεκαπέντε κυπελλάκι, που κατάλαβα πόσο μου αρέσει να διαβάζω Ιστορία…»
Η λίστα συνεχίζεται και καταλαβαίνουμε πως θα ήταν πραγματικά δύσκολο σε οποιονδήποτε να αποχωριστεί μια τόσο καλή χρονιά!
Με τον φίλο του τον Γιάννη, που στο μεταξύ έρχεται για επίσκεψη, σκέφτονται πονηρά και καταστρώνουν ένα σχέδιο: να μην αφήσουν τη μαμά να ανοίξει το παράθυρο στο δωμάτιο του μικρού κι έτσι να μην καταφέρει να μπει ο νέος χρόνος!
Να όμως που έρχεται η καλή γιαγιά και με τα ογδόντα της χρόνια δίνει τη σωστή προοπτική στον μικρό: κάθε αλλαγή συνοδεύεται από άγχος, ανθρώπινο είναι, όμως κάθε καινούριος χρόνος είναι μια ευκαιρία να συνεχιστούν οι χαρές του προηγούμενου αλλά και να βρεθούν νέες. Για παράδειγμα, ο μπαμπάς πήρε μετάθεση και έρχεται στην Αθήνα και η ίδια έγραψε τον εγγονό της στο Ωδείο για να μάθει να παίζει την αγαπημένη του κιθάρα σωστά!
Με τη μαμά να χοροπηδάει πάνω στον καναπέ με τα τόσο ωραία νέα, ο μικρός μας ήρωας συνειδητοποιεί ότι η γιαγιά μάλλον έχει δίκιο: αν μη τι άλλο, ο καινούριος χρόνος φαίνεται να αρχίζει γεμάτος υποσχέσεις!
Επιστρέφοντας στο δωμάτιό του μετά το δείπνο της παραμονής, ο μικρός μας βρίσκει το καθιερωμένο δώρο πάνω στο κρεβάτι του. Δεν είχε προλάβει να κλείσει το παράθυρο. Ο νέος χρόνος είχε μπει!
Νεφέλη Π.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2024!
