Το ωραιότερο φετινό χριστουγεννιάτικο βιβλίο που κατάφερα να εντοπίσω, μιλάει για τον κυρ Στέφανο – όχι από την ταινία «Μοντέρνα σταχτοπούτα» με τη Βουγιουκλάκη, αλλά τον κουρέα κυρ Στέφανο «με τα μαγικά χέρια και τη χρυσή καρδιά» που αγαπούσε και φρόντιζε όλους του τους πελάτες του «και για όλους είχε μια καλή κουβέντα να πει». Ακόμη και σε κείνους που ήταν πολύ άρρωστοι ή πολύ ηλικιωμένοι και δεν μπορούσαν να πάνε στο κουρείο του, πήγαινε ο ίδιος.
Την Παραμονή των Χριστουγέννων, ξέροντας πως όλοι ήθελαν να είναι περιποιημένοι για τη μεγάλη γιορτή, ο κυρ Στέφανος έπιασε δουλειά απ’ το πρωί – σταματώντας πού και πού μόνο για να παρακολουθήσει μαγεμένος τις πυκνές νιφάδες του χιονιού να πέφτουν. Κι αυτό επειδή «ήξερε πως το να εκτιμάς τα μικρά και απλά πράγματ της ζωής είναι κι αυτό μια τέχνη, και μάλιστα σπουδαία!». Τελειώνοντας τη δουλειά στο κουρείο, ο κυρ Στέφανος πήρε το βαλιτσάκι του και επισκέφτηκε στα σπίτια τους όλους τους αρρώστους και ηλικιωμένους που δεν μπορούσαν να πάνε μέχρι το μαγαζί του, για να τους περιποιηθεί κι αυτούς. Περασμένες έντεκα, γύρισε στο κουρείο του για να το συγυρίσει και να επιστρέψει στο σπίτι του, στην αγαπημένη του σύζυγο κυρία Ιουλία και τη γαλοπούλα που θα είχε ετοιμάσει. Φέτος μάλιστα είχε καταφέρει να της αγοράσει κι ένα ωραίο δώρο κι ήταν διπλά χαρούμενος.
Αλλά, τη στιγμή που ετοιμαζόταν να κλείσει, «”Συγνώμη”, άκουσε πίσω από την πλάτη του μια άγνωστη φωνή» και, γυρίζοντας, αντίκρισε έναν άγνωστο άντρα με χοντρό μάλλινο σκούφο και φτωχικά, φθαρμένα ρούχα, μακριά ξανθά γένια και βλέμμα ευγενικό αλλά κουρασμένο. «Το ξέρω ότι είναι αργά και σας ζητώ συγνώμη για την αναστάτωση. Έρχομαι από μακριά… Πηγαίνω να βρω τους δικούς μκου. Έχω πολλά χρόνια να τους δω, κι είναι ντροπή να τους χτυπήσω την πόρτα τέτοια μέρα έτσι απεριποίητος. Φοβάμαι μήπως δεν με γνωρίσουν».
Η λάμψη καθάριας παιδικότητας στα μάτια του ξένου νίκησε τους δισταγμούς του κυρ Στέφανου που ανέλαβε να τον περιποιηθεί με την ίδια φροντίδα που περιποιούνταν και τους υπόλοιπους πελάτες τους. Τελειώνοντας, αντίκρισε έναν πανέμορφο νέο άντρα που έλαμπαν όχι μόνο τα μάτια του αλλά κι ολόκληρο το πρόσωπό του. «”Σας ευχαριστώ”, είπε εγκάρδια ο νεαρός και χαμήλωσε και πάλι το βλέμμα του, “Όμως δεν έχω…”». «”Δώρο από μένα το κούρεμα”, τον πρόλαβε ο κυρ Στέφανος, που καταλάβαινε για τους ανθρώπους πολύ περισσότερα απ’ όσα μαρτυρούσανε τα λόγια τους» κι ο νέος άντρας τον αποχαιρέτησε με μια βαθιά υπόκλιση ευγνωμοσύνης.
Εκείνη τη χριστουγεννιάτικη βραδιά, μόνο ένα μικρό κορίτσι είδε από το παράθυρό του έναν ξανθό άγγελο να βγαίνει από το κουρείο του κυρ Στέφανου, να ανοίγει τις φτερούγες του και να πετάει ψηλά πάνω από την πόλη «για να φτάσει γρήγορα στην αχυρένια φάτνη και να γίνει μάρτυρας της Γέννησης του μικρού Χριστού».
Όσο για τα ξανθά μαλλιά του που δεν πρόλαβε να μαζέψει ο κυρ Στέφανος απ’ το πάτωμα του κουρείου του, είχαν μεταμορφωθεί όλα σε χρυσάφι! Τα είδε ο ίδιος, όταν γύρισε βιαστικά στο κουρείο για να πάρει το γιορτινό κρασί που είχε ξεχάσει. Ήταν χρυσάφι καθαρό, ακριβό και σπάνιο σαν την καρδιά του!
Αυτή η όμορφη και ζεστή χριστουγεννιάτικη ιστορία της στιχουργού και συγγραφέα παιδικών βιβλίων Σταυρούλας Παγώνα, που εικονογράφησε εμπνευσμένα ο Βασίλης Γρίβας, μεταδίδει στο ακέραιο το πνεύμα των Χριστουγέννων και μιλά για τη δοτικότητα, την ανυστεροβουλία και την καλοσύνη που μπορεί να φωλιάζουν στις καρδιές των ανθρώπων και ανταμείβονται τελικά στο πολλαπλάσιο. Ένα must-have κάθε φετινής παιδικής βιβλιοθήκης! Το συστήνω ανεπιφύλακτα.
Χριστίνα Λιναρδάκη
