Επέστρεψε.

Με μια ετοιμόρροπη αποσκευή

κι ένα σπασμένο τηλεσκόπιο στον ώμο.

Τον περίμεναν

κάτι γερασμένα παιδιά.

Κάποιοι έλειπαν.

Τους επισκέφθηκε στο κοιμητήριο.

Στους κήπους

μόνο οι βιολέτες είχαν απομείνει.

Το τρίξιμο της πόρτας

– η οξείδωση, βλέπετε –

ουδόλως τον ενόχλησε.

Κοντά στο παράθυρο, η καρέκλα

όπως τότε.

Τράβηξε τη φθαρμένη κουρτίνα.

Και είδε πως,

παρά την τόση περιπλάνηση,

αυτός ο χώρος

ο μικρός

υπήρξε

της περιπέτειας το πεδίο.

Ιουλία Τολιά

από τη συλλογή της Περιπλανήσεις σε ακίνητο παρόν,

εκδόσεις Στοχαστής, 2021