ΔΥΟ-ΤΡΕΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Πάντα παίρνω μαζί μου

δυο-τρεις παιδικές φωτογραφίες.

Τις βλέπω σπάνια.

Ασκώ τη μνήμη μου

να θυμηθώ αυτούς που φωτογραφήθηκαν μαζί μου.

Θυμούμαι βέβαια και τους απόντες·

γιατί, κακά τα ψέματα,

μεγάλο θράσος να διαγράψεις τους απόντες.

Κανένας δεν τους έβαλε σε καραντίνα

μάλλον φωτογραφήθηκαν αλλού

ή και καθόλου.

Είμαι ό,τι υπήρξα.

Είμαι και ό,τι δεν υπήρξα,

μα περισσότερο

είμαι αυτό που επιθύμησα να υπάρξω.

Παίρνω πάντα δυο-τρεις παιδικές φωτογραφίες.

Με αποτρέπουν από τον στοχασμό.

Ίσως και να παλιμπαιδίζω.

Μα ποιος μπορεί να το απαγορεύσει;

Να κόψει την κλωστή από το πετάσι μου.

Το κάθε παρόν

έχει ένα παιδάκι στο σώμα του·

εμένα, εσένα, αυτόν.

Τέλος πάντων·

έναν οδοιπόρο που δεν καίγεται

να μεγαλώσει.

Βάκης Λοϊζίδης

από τη συλλογή του Ψεύτικο τζάκι

εκδ. Μανδραγόρας, 2022