Πριν από κάποιες ημέρες, είδα στον κινηματογράφο την ταινία Περασμένες ζωές της Σελίν Σονγκ, η οποία επαναδιαπραγματεύεται την παιδική φιλία και το πρώτο ερωτικό ξάφνιασμα δυο παιδιών μέσα από το «In-Yun». Το In Yun, στην Κορεατική παράδοση, είναι το κάρμα των ανθρώπων, σύμφωνα με το οποίο, αν δύο άνθρωποι συναντηθούν τυχαία, αγγιχτούν καθώς διασχίζουν έναν πολυσύχναστο δρόμο, ή κάτσουν δίπλα ο ένας στον άλλον κι αυτό είναι η αρχή μιας γνωριμίας, τότε είναι το «In-Yun» τους. Αυτό σημαίνει ότι στις προηγούμενες ζωές τους, αυτοί οι άνθρωποι ήταν και πάλι γνώριμοι, οικείοι. Το θέμα του πεπρωμένου κυριαρχεί στο βιβλίο Αθόρυβες Κραυγές (εκδόσεις Ηδύφωνο, 2023) της πρωτοεμφανιζόμενης συγγραφέως Μαρίας Κασφίκη, αφού το In Yun είναι μια οπτική κάτω από την οποία θα μπορούσαμε να δούμε τους δυο πολύπαθους ήρωες του βιβλίου, δύο ανθρώπους τους οποίους η μοίρα φέρνει κοντά για να τους εξελίξει σε όλα τα επίπεδα, το πνευματικό, το συναισθηματικό, το ψυχικό και το σωματικό.
Οι «Αθόρυβες Κραυγές» είναι ένα μυθιστόρημα που περιέχει έρωτες, πάθη, μυστικά, βία, πόνο, φονικά και στο τέλος κάθαρση. Είναι ένα βιβλίο το οποίο ξετυλίγει την ιστορία της Άννας και του Ορέστη, των κεντρικών ηρώων, σιγά σιγά, αποκαλύπτοντας μυστικά τα οποία τους συνδέουν. Οι ήρωες περνούν από εσωτερικές και εξωτερικές συγκρούσεις, κάνουν λάθη, αναθεωρούν, αμφισβητούν μέχρι να φτάσουν στην προσωπική τους αλήθεια.
Το βιβλίο της Μαρίας Κασφίκη όμως δεν είναι μια ακόμα ερωτική ιστορία, είναι κάτι παραπάνω. Η πολυεπίπεδη γραφή της επιχειρεί να αναδείξει όλες τις μορφές της βίας και των φόβων που εμείς οι άνθρωποι μπορεί να αντιμετωπίσουμε έστω και μια φορά στη ζωή μας. Είναι ένα ερωτικό θρίλερ, προκλητικό, ερεθιστικό και εθιστικό που ξεκινά από τη μέση της πλοκής της ιστορίας. Γνωρίζουμε τον Ορέστη σε ένα δύσκολο και κρίσιμο σημείο καμπής για την ύπαρξης του. Ο κεντρικός ήρωας μας παρουσιάζεται εξουθενωμένος και διαλυμένος από κάτι το οποίο έχει συμβεί και στην συνέχεια η συγγραφέας μέσω της γραφής της διαμορφώνει τις συνθήκες που διηγούνται όλα εκείνα τα οποία προηγήθηκαν και έφτασαν τον ήρωα μας σε αυτήν την απελπιστική και απεγνωσμένη κατάσταση.
Ο Ορέστης Κομνηνός είναι ένας άνθρωπος που μόλις έχει γυρίσει από την Αμερική και έχει αναλάβει τα ηνία της επιχείρησης του πατέρα του. Γόνος μιας πολύ ευκατάστατης οικογένειας με άριστες σπουδές, με ευγενικό ήθος, ακεραιότητα και αγνότητα συναισθημάτων. Ο χαρακτήρας του φωτίζεται ακόμα περισσότερο σε αντιδιαστολή με τους σημαντικούς άλλους της ζωής του, την μητέρα του Αντιγόνη (μια σκληρή, επεμβατική και ραδιούργα γυναίκα, η οποία θέλει να έχει τον έλεγχο σε όσα καθορίζουν το σπίτι της), τον πατέρα του Γιώργο (έναν άνθρωπο ήσυχο και ευνουχισμένο από την σύζυγο και μητέρα των παιδιών του), τον αδελφό του Προκόπη (έναν καιροσκόπο, βίαιο και εθισμένο σε ουσίες τύπο) και τον Στέφανο (έναν δυναμικό και αδίστακτο, φιλοχρήματο τύπο). Οι σημαντικοί άλλοι της ζωής του Ορέστη, είναι σκληροί χαρακτήρες με αδυναμίες και κατώτερα ένστικτα, οι οποίοι επιχειρούν χωρίς ηθικούς φραγμούς να ικανοποιήσουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και να θρέψουν τον αμετροεπή εγωισμό τους, παρεμβαίνοντας και περιπλέκοντας τις ζωές των άλλων.
Μέσα σε αυτό το αντίξοο και νοσηρό οικογενειακό περιβάλλον του Ορέστη, υπάρχουν και δυο πολύτιμοι σύμμαχοι του, η αδερφή του Ελένη και η θεία του Σόφη, δυο χαρακτήρες με τις ίδιες καλές ποιότητες που έχει ο Ορέστης και που η λειτουργία τους μέσα στο έργο της Μαρίας είναι αυτή του ‘’από μηχανής θεού’’, που κάνει την εμφάνιση του σε κρίσιμα σημεία της πλοκής, και η οποία προσδιορίζει και επηρεάζει τις επόμενες αποφάσεις και πράξεις του κεντρικού μας ήρωα.
Ο Ορέστης αγαπά με πάθος και αφοσίωση και μπαίνει ολόκληρος μέσα στην δίνη του έρωτα του για την Άννα χωρίς να υπολογίζει τίποτα. Ωστόσο, σε αυτήν την διαδρομή έρχεται αντιμέτωπος με γεγονότα που δεν μπορεί να φανταστεί ούτε όμως και να τα προσπεράσει, αφού οι ενορχηστρωτές τους δεν είναι άλλοι από την ίδια του την οικογένεια, η οποία παίζει ένα κομβικό ρόλο στη συναισθηματική του ενηλικίωση.
Η Άννα, η κεντρική ηρωίδα της ιστορίας μας είναι ένα κορίτσι υπερήφανο, ανεξάρτητο και σαγηνευτικό. Η ομορφιά της σε συνδυασμό με την παιδικότητα της την κάνουν ένα εύθραυστο θηλυκό, και ταυτόχρονα ένα μοιραίο πλάσμα για τις ζωές των άλλων. Από πολύ νωρίς έχει μάθει να στέκεται στα πόδια της, να κυνηγάει τα ονειρά της παρά τις αντιξοότητες που γνώρισε. Η Άννα έχασε τους γονείς της και τον αδερφό της σε τροχαίο από πολύ νωρίς και μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο. Κατάφερε να σπουδάσει δουλεύοντας παράλληλα με μοναδικό της σκοπό να ζει αξιοπρεπώς και κάποια στιγμή με οικονομική σταθερότητα. Στην διαδρομή της γνώρισε ανθρώπους που της φέρθηκαν με γενναιοδωρία, αλλά και ανθρώπους που την κακοποίησαν συναισθηματικά και σωματικά. Η Άννα ενσαρκώνει όλα εκείνες τις γυναίκες που έγιναν στόχος στα χέρια κακοποιητών.
Ο Ορέστης και η Άννα, παρότι είναι δυο ενήλικες ως προς την βιολογική τους ηλικία, είναι ανήλικοι ως προς την συναισθηματική τους ωριμότητα. Η μοιραία συνάντηση τους τον Απρίλιο του 2014 θα αποτελέσει την αρχή μιας επώδυνης συναισθηματικής ενηλικίωσης και ωριμότητας υπό το πρίσμα της αγάπης. Από την πρώτη στιγμή, οι δυο ήρωες νιώθουν την ερωτική έλξη να τους συγκλονίζει και να τους παρασύρει σε ένα πάθος που δεν μπορούν να ελέγξουν και να ορθολογικοποιήσουν. Οι αποφάσεις τους και οι πράξεις τους υποδηλώνουν τα άγουρα συναισθήματα τους και τις εμπειρίες τους από τις πρότερες ερωτικές τους σχέσεις. Ο φόβος, η ενοχή, η εξάρτηση, τα τραύματα του παρελθόντος που κουβαλούν αποτελούν τους συναισθηματικούς drivers για την μεταξύ τους σχέση. Στα παραπάνω καταλυτικό ρόλο για την εξέλιξη της σχέση τους παίζει και το οικογενειακό περιβάλλον από το οποίο προέρχονται. Ο Ορέστης, προέρχεται από ένα παρεμβατικό και τοξικό οικογενειακό περιβάλλον, ενώ η Άννα δεν πρόλαβε να γνωρίσει τους γονείς της, αφού τους έχασε σε τροχαίο και μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο.
Η διαφορά της Άννας με τον Ορέστη είναι ότι αυτός έχει οικογένεια, ενώ η Άννα όχι, διότι την έχασε νωρίς. Η τραγική ομοιότητα της Άννας με τον Ορέστη είναι ότι και οι δυο συναντήθηκαν και ενώθηκαν για να ανακαλύψουν πως οι ζωές τους ήταν ήδη δεμένες από την στιγμή που η Άννα έχασε την δική της οικογένεια. Όπως θα αποκαλυφθεί στο τέλος της αφήγησης, η Άννα έρχεται με την παρουσία της να ξεπληρώσει ένα καρμικό χρέος της οικογένειας Κομνηνού προς εκείνην, το οποίο δεν είναι άλλο από την θεία δίκη και την αποκατάσταση των πραγμάτων. Σε αυτό το σημείο θα μπορούσε να επικαλεστεί κανείς το In Yun στο οποίο αναφέρθηκα στην αρχή, δηλαδή στην μοίρα και στην πρόνοια, όπως αναφέρει η κορεατική παράδοση.
Οι δύο κεντρικοί ήρωες σε αυτήν την ζωή τουλάχιστον έρχονται να μάθουν πως να αγαπούν, να αναλάβουν ο καθένας από την δική του πλευρά την ευθύνη της αγάπης, να γίνουν ανθεκτικοί στις αντιξοότητες και στα σκληρά χτυπήματα της μοίρας και να υπερασπιστούν με γενναιότητα την επιλογή τους να είναι μαζί, δημιουργώντας την οικογένεια που δεν είχαν.
Οι Αθόρυβες Κραυγές είναι ένα ιδιαίτερο βιβλίο. Η γραφή της Μαρίας είναι απλή, όμορφη, το ύφος καθημερινό, προφορικό. Νιώθεις πως οι ήρωες του απευθύνονται σε σένα προσωπικά και σου εξομολογούνται τα μυστικά τους. Η Μαρία Κασφίκη επιβεβαιώνει πως οι βαθιά τραυματισμένοι κατά την παιδική τους ηλικία άνθρωποι πρέπει να δουλέψουν πολύ με τον εαυτό τους προτού συνάψουν σχέσεις και δημιουργήσουν οικογένεια. Διαφορετικά αναθρέφουν με τη σειρά τους τραυματισμένα παιδιά που αδυνατούν να συνάψουν υγιείς σχέσεις ως ενήλικες. Ο Ορέστης και η Άννα μαθαίνουν, ωριμάζουν και συνειδητοποιούν ότι η πολυτιμότερη σταθερά της ζωής είναι η αγάπη. Και για να μπορέσει κάποιος να τιμήσει την αγάπη και να την υψώσει ως πολύτιμο αγαθό της ζωής, χρειάζεται να αντιμετωπίσει στα ίσια τις αδυναμίες και τους φόβους του και να αγαπήσει ουσιαστικά τον εαυτό του.
