Οι εκδόσεις Βακχικόν συνεχίζουν να μας εκπλήσσουν με την έκδοση έργων νέων, κυρίως, δημιουργών. Το σχόλιο ετούτο με αφορμή τις ‘Απόπειρες φόνου’ που κυκλοφόρησαν πρόσφατα με συγγραφέα  τον Τζανετή Σταυράκη. Στο εσώφυλλο του βιβλίου, παρέχονται στον αναγνώστη κάποια πληροφοριακά στοιχεία και άγνωστες λεπτομέρειες για το βιογραφικό σημείωμα του συγγραφέα. Γεννημένος στο Μόλυβο της Λέσβου (δεν αναφέρεται ημερομηνία γέννησης, στοιχείο απαραίτητο, κατά την προσωπική μου γνώμη, για όσους ασχολούνται με τη συγγραφή), σπούδασε Ιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και ειδικεύτηκε στην Ορθοπεδική σε διάφορα νοσοκομεία.  Πέρα από το ιατρικό του έργο και σταδιοδρομία, ήρθε στην επικαιρότητα και στο λογοτεχνικό γίγνεσθαι  με το ‘Μεγαλώνοντας στο Μόλυβο’, μια συλλογή δώδεκα διηγημάτων που δημοσιεύτηκε το 2016, αλλά δυστυχώς δεν αναφέρεται στην βάση  αναφοράς της biblionet. Οι ‘Απόπειρες φόνου’, είναι η δεύτερη  συλλογή διηγημάτων του.

Δεκατέσσερα ολιγοσέλιδα διηγήματα, σε αυτή, αναφέρονται και ξεδιπλώνουν ιστορίες καθημερινών ανθρώπων, οι οποίοι με τα όσα προβλήματα, εμπειρίες, φοβίες, προκαταλήψεις και ελπίδες, αγωνίζονται να προχωρήσουν τη ζωή τους ένα βήμα παραπέρα. Φυσικά τη μερίδα του λέοντος, δεν θα γινόταν άλλωστε διαφορετικά, καταλαμβάνουν τα διηγήματα που αναφέρονται σε εμπειρίες των γιατρών από την πολύχρονη ή μικρή, χρονικά, εξάσκηση του επαγγέλματος ή του λειτούργημά τους.

Στο διήγημα ‘Ο καθηγητής’, ένας νεαρός γιατρός σε ένα απόμακρο γεωγραφικά  αγροτικό ιατρείο, καλείται επειγόντως μέσα στη νύχτα να αντιμετωπίσει μια περίπτωση αλλεργικής καταπληξίας σε μια έφηβη, με μοναδική γνώση στη ιατρική του φαρέτρα τα γνωστά τρίμηνα, χρονικά διαστήματα δηλαδή που ασκούνται, σε  κλινικό επίπεδο, οι φοιτητές της ιατρικής στο έκτο έτος των σπουδών τους. Φυσικά στο τέλος της ιστορίας, ο γιατρός έρχεται σε επαφή με άλλου τύπου σχέσεις μεταξύ γιατρών και ασθενών και συγγενών τους, ενισχύοντας την πείρα του, άκρως απαραίτητη για όσα θα ακολουθήσουν και θα διαδραματισθούν στο μέλλον.  Σε ένα άλλο παρεμφερές με τίτλο ‘Ο Διευθυντής’, ένας γιατρός στα εξωτερικά ιατρεία της Ορθοπεδικής ασχολείται με έναν δύστροπο ασθενή, με το τέλος της συνάντησης να αποκαλύπτει άλλα πολλά και ποικίλα, μια κατάσταση αρκούντως γνώριμη σε όλους τους κλινικούς γιατρούς.

Αλλά και στα υπόλοιπα, τα ‘μη ιατρικά’, διηγήματα, υπάρχει διάχυτο το στοιχείο της καθημερινότητας, με έντονη παρουσία της  αβεβαιότητας, δύσκολες καταστάσεις και σχέσεις πλημμυρισμένες από ερωτηματικά, αλήθειες και ψέματα,  φόβους και ατολμίες, διφορούμενες  συναισθηματικές διακυμάνσεις. Κι’ ακόμα, ιστορικές αναφορές για κάποια σημαντικά ιστορικά γεγονότα της περιοχής του συγγραφέα, το προσφυγικό ζήτημα που ταλανίζει τα ακριτικά μας νησιά, τα σπάνια για τους καιρούς μας προξενιά, και τόσα άλλα. Ιστορίες, σε τελική ανάλυση, ‘Για μερικά καλά απογεύματα’, όπως αναγράφεται και στο οπισθόφυλλο!