Το ποίημα της Δευτέρας “Γι’ αυτόν που δεν αγάπησε ποτέ του καλοκαίρι” του Ορφέα Απέργη
Ορφέας Απέργης

Γι’ αυτόν που δεν αγάπησε ποτέ του καλοκαίρι

 

Το καλοκαίρι είναι πάντα ένα μπαλκόνι απρόσκοπτο.

 

Τα υποστυλώματά του είναι μπράτσα χυτεμένα από πόθο.
Τα κάγκελά του έχουνε σκουριάσει και χάσκουνε.
Τα τσιμέντα του είναι πυρωμένα
και τα διατρέχουνε στρατιές μυρμήγκια πεινασμένα.
Οι καρέκλες του είναι όλες από μπλε ατόφιο,
από τη στόφα τ’ ουρανού και τις πτυχές της θάλασσας.
Το τραπέζι του είναι από ξύλο χιλιοπελεκημένο,
και τρίζει άφοβα.
Τα απλωμένα ρούχα του δεν είναι ποτέ βρεμένα,
γι’ αυτό πετάνε μες στον αέρα
σα μορφές.
Τα έντομά του ζουζουνάνε κωφεύοντας.
Τα κυπαρίσια του, οι καλαμιώνες του, οι πορτοκαλιές του,
οι ελιές,
όλα του μιλάνε και του γνέφουνε.
Οι μάντρες του οι κάτασπρες τού φέγγουνε να βλέπει.
Η θέα του είναι θεά,
θεά ανελέητη και το τυφλώνει
ώς μέσα στη νύχτα.
Το σκοτάδι τού μαθαίνει να σκέφτεται.
Οι γάτες του ποτέ δεν ακούγονται
αλλά είναι ευέλικτες σαν τη σκέψη
που του μαθαίνει το σκοτάδι.

 

Ο αστερισμός του κάνει σχέδια,
και τα άστρα του, τα άστρα του
είναι μικρά ασημένια κάλαντα
ώς μες στην καρδιά του χειμώνα,
χειμώνας κι έρεχεται για μια στιγμή
θριαμβεύοντας όσο που φεύγοντας

 

έρχεται πάντα το καλοκαίρι
ένα μπαλκόνι απρόσκοπτο,
και βλέπει.
Ορφέας Απέργης
από τη συλλογή του Δασκαλόπετρα
(εκδ. Νεφέλη, 2022)

Περισσοτερα αρθρα