Γέρμα

Ζούσε μακριά από τα όνειρα κι είχε ώμους τιτάνιους

ν’ αντέχει το βάρος του κενού.

Έγερνε σαν σκιά, όπως η δειλινή του ώρα, και ήταν

δύσκολη η ματιά στον διπλανό, μ’ όλο που δίψαγε για

μοιρασιά. Ήξερε, σ’ αυτό το γέρμα και το βάρος του

κρυβόταν ολόκληρη η ύπαρξή του.

Δεν ήξερε ότι με το πρώτο χάραμα αρκούσε μια κίνηση

απλή λίγο την πόρτα του ν’ ανοίξει για να του

χαριστεί ανέλπιστα του ποιητή η ευλογία, που χρόνια

τον περίμενε με δυο σωτήριους στίχους.

Γιώργος Δουατζής

από την ποιητική συλλογή του “Οχυρά”

εκδόσεις Στίξις, 2023