Ένα ακόμα επανασταστικό πριν το τέλος
Θα σου μιλήσω για τον Σεργκέι.
Όμως δεν θα σου πω τίποτα για το χυμένο κρασί
πάνω στο ξύλινο τραπέζι
Πως μύριζε όλες τις θλίψεις και τα ανάθεμα,
που ‘χε προχθές ποτίσει.
Για τα χτυπήματα, τα γέλια, όταν τσουγκρίζαμε τα ποτήρια μας
και τα τακούνια της, που με κάρφωναν
σαν χόρευε, κατευθείαν μες στα μάτιαˑ στην ψυχή.
Για αυτά δεν θα σου πω.
Έχω μια φλέβα από εδώ την κορυφή ως κάτω χαμηλάˑ ίσια.
Με χωρίζει στα δύο.
Σε μένα που θέλω και σε μένα που δεν μπορώ να μη θέλω.
Πράσινη φλέβαˑ το κόκκινο το μίσησα,
το μπλε είναι που προσμένω.
Αφού ξεδιψάσω προσωρινά, πάω και κάθομαι
δίπλα στο σιντριβάνι.
Φύλλα παντούˑ λες και επειδή τα φύλλα υπάρχουνε,
είναι κι όλα τα άλλα αλήθεια.
Απόψε θα κρεμαστώ από το μανίκι μου το πράσινο
ή από τη φλέβα.
Πάντως να ξέρεις, εγώ δεν ήμουνα δειλός.
Όποιος κοιτάει τούτα τα φύλλα και δακρύζει, δεν είναι.
Να το πεις αυτό στους κόκκινους ανθρώπους,
καθώς θα κλείνουν την πόρτα του δωματίου μου
πίσω τους.
Δεν ήμουνα.
Γεσένιν, να γράψεις πάνω στο μνήμα, ακριβή μου μάνα.
Το τελευταίο δάκρυ μου, για σένα.
Γεσένιν.
Σοφία Κουκουλά
από τη συλλογή της Φθινοπωρώ
(εκδ. Έναστρον, 2023)