Από ουρανό σε ουρανό, τον σκοτεινότερο (για το “Tattoo” του Πάνου Κυπαρίσση)
Διαβάζοντας το Tattoo του Κυπαρίσση, βλέπει κανείς την Καρκαλού του Τορνέ. Ο νεκρός βρίσκεται ήδη μέσα στο αμάξι, αλλά δεν γνωρίζει πότε θα φτάσει. Περνά από λατομεία, περνά από ρόχθους, νυχτώνει – ξημερώνει – νυχτώνει, το ταξί σαραβαλιασμένο και μόνο το ταξίμετρο χτυπά. Από βυθό σε βυθό στον φωτεινότερο. Ουρανόθεν, θύραθεν, οίκοθεν, όθεν η ζωή. […]
