Το ποίημα της Δευτέρας “Επισκέπτες” της Νιόβης Ιωάννου
Επισκέπτες ποτέ δεν σε άκουσα, μητέρα πάντα μιλούσα σε αγνώστους όταν στεκόμουν μπροστά στον καθρέφτη το ξημέρωμα τους άφηνα να εισχωρούν στο δωμάτιο πατώντας στις μύτες των ποδιών μου εσύ στεκόσουν βραχνή κι απροσπέλαστη να ραπίζεις μία-μία τις λέξεις κάτω απ’ τα λουλούδια του προσώπου ίσια η πλάτη, μητέρα η φρίκη συσσωρεύεται στα δάχτυλα η […]
“Στην πυρά” της Νιόβης Ιωάννου
Ο γεμάτος ευαισθησία ψιθυρισμός της Νιόβης Ιωάννου, τον οποίο είχα επισημάνει και στη συλλογή της Πορτατίφ, ορίζει την ένταση στην πλοκή των ποιημάτων της και σε αυτή τη συλλογή. Ψιθυρίζοντας, και όχι κραυγάζοντας, η ποιήτρια κάνει ανατομή στα ψυχολογικά τοπία που μοιράζεται με τον αναγνώστη ψύχραιμα και συγκροτημένα, μολονότι αυτά περιγράφουν τόνους οδύνης. Το επιτυγχάνει […]
