Πνιγμός από Ρόδα

Τριαντάφυλλα σωρηδόν της έστελνε

με όλη μου την αγάπη τής έγραφε

πόσο γλυκά με σκοτώνεις

του έλεγε

απαλή αφή, μεθυστική οσμή

και τα πέταλα βροχή

τα μάζευε νωπά

από τα αγκάθια μακριά

μακριά ήθελε να μείνει

μόνο τα πέταλα να ατενίζει

τα αγκάθια

να παραμερίζει

έρωτας σαθρός

από ρόδα ο υετός

ασφυκτικά

την κατακλύζει

την ομορφιά δεν μπορείς

να αιχμαλωτίσεις

το άλγος της

να παραμερίσεις

πώς να μη θυμηθεί

«Τα ρόδα του Ηλιογάβαλου»

πώς μπροστά της να μη τα δει

τα ατένισαν και μαζί

με τριαντάφυλλα σκεπασμένη

από πέταλα πνιγμένη

στο ροδοθάνατο

ταμένη

Αρίστη Τριανταφυλλίδου-Τρεντέλ