Άλλο Κιότο άλλο Κιάτο
Τα καλοκαίρια προδίδουν
τις αδυναμίες μου.
Η ζέστη με αποδομεί
κι ο φετινός Ιούλιος με έχει ξεμπροστιάσειˑ
γιατί ενώ βαδίζω ραθύμως λικνιστή
στο δάσος των μπαμπού κάπου κοντά στο Κιότο
και ακούω να μέλπουν οι άνεμοι
θροΐσματα και τάνκα,
ενώ ο Κομογκάβα σιγαλά κυλά
μ’ άσπρους ερωδιούς στην ιερή Γιασάκα
κι εγώ φορώ αιθέριο κιμονό
πνέοντας σαν σκιά σου,
Σκάω στα ξαφνικά με πάταγο στο σκονισμένο Κιάτο.
Πλέον, γνωρίζω θετικά πως με μπαμπού και κιμονό,
χρυσάνθεμα και Φούτζι
δεν φτιάχνεται το γαμημένο ποίημα
χρειάζεται μήτρα αισθαντική
μητέρα ερεβώδη
Υψιπετή αετό που εφορμά
ξεσκίζοντας τη σάρκα
Αρσενικό ποτάμι, μον αμί,
κι ας αγαπώ τη Νέδα.