i.

Στο στήθος ρόδα

μοσχοβολούν ανέμους

στην πανσέληνο.

Στον κήπο του έρωτα

ιερή η δροσιά σου.

 

ii.

Γεμάτη φύκια

βαμμένη με κόκκινο

θεία γυναίκα!

Άγγελοι του δειλινού

ακροπέταλα φωτιάς.

 

iii.

Διψά ουρανό,

χρώματα της αυγής,

και ζαλίζεται.

Μανιασμένος χείμαρρος

καλπάζει αήττητη.

 

iv.

Γυμνή γυναίκα

διά πυρός και σιδήρου

μες τους αιώνες.

Βαθιές των ματιών της σκιές

στ’ όνομα του έρωτα.

 

v.

Σκληρή η πάλη,

δουλειές, γιορτή και σχόλη.

Αγγέλου φτερά.

Γυροφέρνει σαν σφαίρα

σε αδιάκοπους ρυθμούς.

 

vi.

Είν’ οι γυναίκες

σαν τα γιούλια του κάμπου

της Άνοιξής μας.

Στο ξέφωτο στέκονται

χαμόγελα έρωτα.

 

vii.

Άλικα χείλη

λαμπερά μαλλιάˑ άστρα

φεγγοβολούνε.

Λουλούδια της ζωής μας

τη νύχτα χρωματίζουν.

 

viii.

Φτερούγες μάνας

απλώνονται στις άκρες

γη κ’ ουρανού.

Μαγεμένα τα παιδιά

λικνίζονται γαλήνια.

 

Νίκη Μισαηλίδη & Πωλλέτα Ψυχογυιοπούλου