Ρόζαμπελ
I.
Φύλλα, που ψιθυρίζουν, ψιθυρίζουν τόσο,
Ακούστε, ακούστε, προσευχηθείτε,
Πουλιά, που τιτιβίζουν, τιτιβίζουν σιγανά,
Μην μου πείτε όχι,
Άνεμοι, που αναπνέουν γύρω της, πάνω της,
(Αφού δεν τολμώ)
Ψιθυρίζουν, τιτιβίζουν, αναπνέουν σ’ αυτήν.
Ότι την βρίσκω όμορφη.
II.
Τριαντάφυλλο που η ψυχή του ξεδιπλώνει λευκά πέταλα
Άγγιξε την ψυχή της με λευκά ροδοπέταλα,
Ρόδο που οι σκέψεις του ξεδιπλώνονται με χρυσά πέταλα
ανθίζουν στο βλέμμα της,
Τριαντάφυλλο που η καρδιά του ξεδιπλώνει κόκκινα πέταλα
Γρήγορα η αργή καρδιά της ξεσηκώνεται,
Πες της ότι η αγάπη μου είναι λευκή, χρυσή, κόκκινη,
Και γι’ αυτήν, γι’ αυτήν.
Rosabel
I.
Leaves, that whisper, whisper ever/Listen, listen, pray/Birds, that twitter, twitter softly/Do not say me nay/Winds, that breathe about, upon her/(Since I do not dare)/Whisper, twitter, breathe unto her/That I find her fair.
II.
Rose whose soul unfolds white petaled/Touch her soul rose-white; /Rose whose thoughts unfold gold petaled/Blossom in her sight/Rose whose heart unfolds red petaled/Quick her slow heart’s stir/Tell her white, gold, red my love is/And for her, for her.
Πολλοί συνδέουν το έργο της Αντζελίνα Ουέλντ Γκρίμκι (1880-1958) συχνά με την Αναγέννηση του Χάρλεμ, αν και περιέχει επίσης πλείστα όσα στοιχεία βικτωριανά και ρομαντικού στυλ, αντανακλώντας τις γενικότερες λογοτεχνικές παραδόσεις της εποχής της. Ωστόσο, η ποίησή της είναι γνωστή για τη συναισθηματική της ένταση. Τα ποιήματα της πρώτης φάσης της Γκρίμκι εστιάζονται κατά κύριο λόγο σε θέματα αγάπης και ομορφιάς, με ρομαντικό και μερικές φορές ιδεαλιστικό τόνο. Συχνά αναβλύζουν μια παθιασμένη ένταση και περιστασιακά αναφέρονται στον πόνο της ανεκπλήρωτης αγάπης ή στην απομόνωση που νιώθουν όσοι ανεξαίρετα βιώνουν φυλετικές διακρίσεις. Έτσι με την πάροδο του χρόνου, το έργο της άρχισε να αντιμετωπίζει άμεσα τα ζητήματα της φυλής και την καταπίεση των Αφροαμερικανών. Τα ποιήματα εκείνης της περιόδου αντικατοπτρίζουν βαθιά αίσθηση προσωπικής αποξένωσης και τον αγώνα για ταυτότητα μέσα σε μια κοινωνία που χαρακτηρίζεται από έντονο διαχωρισμό και φυλετικές προκαταλήψεις.
Το έργο της Αντζελίνα Ουέλντ Γκρίμκι έχει αξιολογηθεί και επανεκτιμηθεί τα τελευταία χρόνια, αναγνωρίζοντας τη συμβολή του στην εξερεύνηση θεμάτων που άπτονται της φυλής, του φύλου και της σεξουαλικότητας, ενώ δεν παραλείπεται το γεγονός ότι άνοιξε το δρόμο έκφρασης για τις επόμενες αφροαμερικανίδες ποιήτριες. Όσο ζούσε, ίσως να μην τιμήθηκε και αναγνωρίστηκε όσο έπρεπε, όπως πολλοί άλλοι πρωταγωνιστές της Αναγέννησης του Χάρλεμ, πιθανόν λόγω των συχνά προσωπικών θεμάτων του ποιητικού της έργου, αλλά σήμερα αυτό μελετάται για τον τρόπο που αντιμετώπισε τα προβλήματα της φυλετικής αδικίας και της ταυτότητας μέσα στην δύστροπη αμερικανική κοινωνία.
