Όπως καλά ξέρουμε όσες έχουμε παιδιά, ο ύπνος της μαμάς είναι συνήθως όνειρο, αλλά όνειρο φευγαλέο και απατηλό! Συνήθως το μυαλό μιας μαμάς με μικρό παιδί είναι τόσο γεμάτο από έγνοιες και εκκρεμότητες που το στρες το οποίο αυτές προκαλούν δεν την αφήνουν να κοιμηθεί! Το γεγονός αυτό πραγματεύεται το τρυφερό βιβλίο του Μάκη Τσίτα (εκδόσεις Μεταίχμιο, 2024), που θέλει να βάλει τα παιδιά να αναλογιστούν πόσα πράγματα έχει στο κεφάλι της η μαμά τους, για να προσπαθήσουν από τη μεριά τους να κάνουν ό,τι μπορούν για να της επιτρέπουν να ησυχάζει.

Η σκηνή που η μαμά πέφτει στο κρεβάτι μαζί με το παιδί της για να του τραγουδήσει, να του διαβάσει ή να το νανουρίσει και καμιά φορά κοιμάται εκείνη πρώτη, είναι οικεία σε όλες τις μαμάδες. Αυτό προσπαθεί και η μαμά της ιστορίας που παρακαλεί τον γιο της να τη βοηθήσει να κοιμηθεί, λέγοντάς της ένα τραγούδι.

Ξαπλώνει λοιπόν στο κρεβάτι και ο μικρός αρχίζει να τραγουδά. Όμως η μαμά έχει τα μάτια της ορθάνοιχτα. «Μαμά, κλείσε τα μάτια σου!» της λέει. «Α, ναι, ξεχάστηκα» λέει εκείνη και τα κλείνει αμέσως. Για να πεταχτεί σε λίγο επειδή ξέχασε να σημειώσει τα αυριανά ψώνια. Και μετά από λίγο ξαναπετάγεται γιατί θυμήθηκε κάτι άλλο. Μετά, πάει να σηκωθεί γιατί νιώθει ότι πεινάει. «Κοιμήσου» της λέει ο γιος της και, εκεί που νομίζει πως έχει επιτέλους κοιμηθεί η μαμά, εκείνη ανοίγει τα μάτια της και λέει «Πρέπει να σηκωθώ!» γιατί θυμήθηκε κάτι ακόμα. Και πάει έτσι η βαλίτσα, μέχρι που ο γιος της αποφασίζει να ξαπλώσει δίπλα της για να την πάρει επιτέλους ο ύπνος. Μα είναι πια ο τραγουδιστής που αποκοιμιέται πρώτος… Και, φυσικά, η μαμά σηκώνεται για να κάνει επιτέλους όλα όσα είχε ξεχάσει!

Την όμορφη και ανθρώπινη αυτή ιστορία, που περιέχει τόση αλήθεια και αποδίδεται σε εικονογράφηση της Γιώτας Κοκκόση, έχει αφιερώσει τρυφερά ο Μάκης Τσίτας στη μνήμη της μητέρας του. Ας είναι καλοτάξιδη!