Σε πρώτη δημοσίευση: “Σιντριβάνι” του Γιώργου Γάββαρη
Γιώργος Γάββαρης
Σιντριβάνι
Μάταιο σιντριβάνι, πού πας
με σπασμένη μέση και ψηλό λαιμό!
Ψηλώνεις, προσπαθείς να τρυπήσεις
τον θόλο (χοροπηδά η κορφή σου) τ΄ουρανού
ν΄ ανέβεις να εξαεριστείς.
Λεπτό σιντριβανάκι ευλύγιστο και ευγενικό
διάφανη η ψυχή σου.
Πότιζες τους κήπους από ψηλά με λέξεις.
Ο λυγερός χορός, ρυθμικός, ψιλόλιγνος και ψίθυρος.
Δεν κοιτούν, τα κρυστάλλινα μάτια σου πετούν. 
 
Πλανέψου τώρα να μη χαθείς.
Μα κάτι μέσα μου ρωτάει
Ξεχειλίζεις σαν υπενθύμιση πως η ζωή είναι ωραία!
….ειδικά όταν αφήνεις τα πόδια σου γυμνά
– χωρίς φίλτρα –
να περιγράψουν τις διαδρομές σου…

Περισσοτερα αρθρα