i.

Χάος οι σκέψεις

ταξιδεύουν στ’ άπειρο

του λευκού χαρτιού.

Ανοίγουν την πόρτα τής

ποίησης όλο σφρίγος.

ii.

Κόσμος κουρδιστός

ανοίγεται εμπρός μου,

ο ποιητικός.

Αριθμούς και γράμματα

μουτζουρώνω στο χαρτί.

iii.

Εκτός ορίων

διάφανες οι ιδέες

σκαρώνουν στίχους.

Μετέωρη στέκομαι

στο θαύμα της ποίησης.

iii.

Πετούν οι λέξεις

σε μαύρες γραμμές χαρτιού,

στροβιλίζονται.

Χάνονται στις σελίδες,

το αίμα κρυφοστάζει.

iv.

Σε κήπο στίχων

πεταλούδες οι λέξεις

ανεμίζονται.

Γέρνουν πάνω στον ήλιο

τραγουδώντας ρυθμικά.

iv.

Σκύβει στις λέξεις.

Τρυφερό αγκάλιασμα

της έμπνευσής του.

Χωρίς ανάσα στο φως

σκαλίζει λιτούς στίχους.

vi.

Η νύχτα φτάνειˑ

οι λέξεις χλιμιντρίζουν

τέχνη ιστορούν.

Μαχαιριές οι στίχοι μου,

ματώνει το χέρι μου.

vii.

Πιάνει απ’ αρχής

το νήμα των λέξεων

σαν την αράχνη.

Το ποίημά της ιστός

φτερωτής ωδής έργο.

Νίκη Μισαηλίδη &

Πωλλέτα Ψυχογυιοπούλου