Το ποίημα της Δευτέρας: “Αγρανάπαυση” της Ευσταθίας Π.
Αγρανάπαυση τον ρωτώ πώς θα ζήσουμε εδώ που δεν μένει κανένας και δεν φτάνει ούτε ήλιος τραβά την άκρη απ’ το σκοινί που έχει δέσει στον λαιμό μου γυαλίζει το μαχαίρι το μαχαίρι είν’ η λέξη ο λαιμός μου είναι τώρα το πιο γόνιμο χωράφι και του βάζει φωτιά μπήγει φουρφούρι φυσάει κι όλο γίνομαι […]
