Το ποίημα της Δευτέρας: 5 της Μαλαματής-Μαρίας Πετρίδου
5 Σε εκείνο το όνειρο ήσουν ανακουφιστική και έμοιαζες με ολότητα Μου μαγείρευες κέικ αλλά πετούσες μες στο μπολ τα αυγά μας σπασμένα κι εγώ με το καλάμι μου προσπαθούσα να μαζέψω τα τσόφλια Τα κολλούσα στο σώμα μου και έμοιαζα με ψηφιδωτό ή με κάποια γη ξηρή και σκασμένη Μου επαναλάμβανες μία ιστορία πως […]
Σε πρώτη δημοσίευση: Μαλαματή-Μαρία Πετρίδου
[άτιτλο] σημειώνω τις λέξεις που μιλάνε στο μυαλό μου σα μια γλώσσα που δεν καταλαβαίνω αλλά θαυμάζω, τις κρατάω στην τελευταία σελίδα ενός τετραδίου και κάθε φορά που τις εκφέρω ακούγεται ο ήχος ενός φτυαριού που χώνεται σε φρέσκο χώμα κρατάω τριάντα χρόνια κρατιέμαι από τη χειρολαβή ενός αστικού λεωφορείου και σε κάθε φρενάρισμα δίνω […]