Το ποίημα της Δευτέρας: «Ανεπίδεκτη αποστηθίσεως» της Ελένης Αρτεμίου-Φωτιάδου
Ανεπίδεκτη αποστηθίσεως Μία τεράστια σκηνή ενηλικιώνει παιδικά όνειρα Δεν είμαι σίγουρη ότι αποστήθισα τα λόγια Υποθέτω πως μου αρκούν οι λέξεις την ώρα που προσπαθώ να επαναφέρω τον θόρυβό τους στην ησυχία του θεάτρου Ακούω βήματα παιδιών που πλησιάζουν Η αυλαία θεόρατη ακουμπά στις παρυφές του παραδείσου Το χρώμα της σαν παθιασμένη άρια βάφει τριανταφυλλί […]
