Ο στρόβιλος του περιεχομένου και ο επαναλαμβανόμενος ρυθμός (για το βιβλίο “Σε αβαρές φαλτσέτο” της Δήμητρας Χριστοδούλου)
Ο τίτλος της ποιητικής συλλογής της Δήμητρας Χ. Χριστοδούλου Σε αβαρές φαλτσέτο, μουσικές και ιστοριούλες για σφύριγμα, εκδ. Θράκα, 2024, έχει κάτι το παιγνιώδες. Σαν να καλεί τον αναγνώστη να βάλει στην άκρη τη σοβαρή διάθεση και να απολαύσει την ποίηση ανάλαφρα. Καλύτερα, να βουτήξει μέσα της χωρίς φόβο. Ο τίτλος και η πρόθεση που […]
Καθαρότητα και πραγματικότητα (για το βιβλίο “Τα λεπτά της σιωπής” του Δημήτρη Μπαλτά)
Καθαρή η ποιητική έκφραση του Δημήτρη Μπαλτά στη συλλογή Τα λεπτά της σιωπής (εκδόσεις Κάκτος, 2024), με συνειδητή επιλογή. Να γράψει ποίηση απλή, μιλώντας για σύνθετα θέματα. Φυσικά, χρησιμοποιούνται εκφραστικά μέσα, αλλά χωρίς να σκουραίνουν την έκφραση. Η μοναξιά αλλά και η μοναχικότητα είναι ένας άξονας στην ποίηση του Μπαλτά. Η μοναξιά που νιώθει το ποιητικό […]
Με την αφήγηση να απαιτεί και να κερδίζει συγγραφικά (για το βιβλίο “Πιο πέρα από το πέρα” της Αναστασίας Χρυσαφίδου)
Θα αρχίσω με την αναφορά στη διάρθρωση του βιβλίου της Αναστασίας Χρυσαφίδου Πιο πέρα από το πέρα (εκδόσεις Μπαρμπουνάκη, 2024), γιατί είναι σημαντική για τον τρόπο που καθορίζει την αφήγηση. Πιο συγκεκριμένα, όταν ένα λογοτεχνικό βιβλίο έχει πρόλογο και εισαγωγή, λογικό είναι να θεωρηθεί ότι το τμήμα αυτό γράφεται από τον συγγραφέα. Και ότι στη […]
Καθαρός ορίζοντας ζωής και συναισθημάτων (για το βιβλίο “Ίσως φύγεις στο εξωτερικό” του Νικόλα Κουτσοδόντη
Το χαρακτηριστικό στοιχείο που μου έκανε εντύπωση από τη στιγμή που άρχισα να διαβάζω τα ποιήματα της νέας συλλογής του Νικόλα Κουτσοδόντη (Ίσως φύγεις στο εξωτερικό, εκδ. Θράκα 2024) είναι ο εσωτερικός ρυθμός. Ένας ρυθμός που δεν χάνεται ακόμη και σε εκτεταμένα ποιήματα – και δεν είναι λίγα. Ο Νικόλας Κουτσοδόντης καταφέρνει να δώσει ρυθμό […]
Ένα παιχνίδι με έννοιες και λέξεις (για το βιβλίο “Με δανεικό μολύβι” της Κλεονίκης Δρούγκα)
Το πρώτο που πρόσεξα ως αναγνώστρια στην ποιητική αυτή συλλογή της Κλεονίκης Δρούγκα (“Με δανεικό μολύβι”, εκδόσεις Μανδραγόρας 2024) είναι η δομή. Έξι ενότητες, από τις οποίες η πρώτη και η τελευταία με 3 ποιήματα, οι υπόλοιπες με 7. Και το επόμενο ερώτημα ήταν: υπάρχει επικοινωνία ανάμεσα στα ποιήματα των ενοτήτων, χωρίς στεγανά; Η 4η […]
Σε μια κατάσταση μεταιχμιακή (για το βιβλίο “Λευκό τοπίο” της Ευσταθίας Δήμου)
Βασικό χαρακτηριστικό στη γραφή της Ευσταθίας Δήμου, στις 32 μικροαφηγήσεις του Λευκού τοπίου (εκδόσεις Ενύπνιο, 2024), είναι μια κατάσταση μεταιχμιακή ή μια καθοριστική στιγμή. Στην κατάσταση-στιγμή αυτή, το κεντρικό πρόσωπο της αφήγησης μεταβάλλει κάποιες παραμέτρους στη ζωή του, αναστοχάζεται, περνά πάντως σε μια διαφορετική φάση που εκτείνεται στο μέλλον με απρόβλεπτες συνέπειες. Με δεδομένη την […]
Διαλογικές ποιητικές εμφανίσεις, και άνοιγμα οπτικών. Παράλληλη θεματική εστίαση, με διαμόρφωση ιδιαίτερου προσωπικού ύφους: για τις συλλογές «Με λένε Εύα», «Εμείς, η Αντιγόνη», «Ο καθρέφτης της Περσεφόνης», «Γυναικών τε»
Στην πρόσφατη ποιητική παραγωγή παρουσιάζονται τέσσερις συλλογές, ποιητικές συνθέσεις περισσότερο, οι οποίες οργανώνονται με βάση τον «διάλογο» ανάμεσα στα εκάστοτε ποιητικά υποκείμενα. Κι αν στην ουσία έχουμε παράλληλους μονολόγους, η ποιητική δράση γίνεται κατανοητή μέσα από αυτή την άτυπη συνομιλία. Πολύ εύστοχα η Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη ονομάζει τη δομή αυτή «φωνή» και «αντιφώνηση». Αυτονόητη είναι η […]
“Ο δρόμος της επιστροφής είναι απόκρημνος” της Κούλας Αδαλόγλου
«Το ποίημα δεν γράφεται με παρελθόντα πόνο» (σ. 34 ) Η καλή ποιήτρια Κούλα Αδαλόγλου στην τελευταία ποιητική συλλογή της με τίτλο Ο δρόμος της επιστροφής είναι απόκρημνος (εκδόσεις Μελάνι, 2022) συνομιλεί με τις δυο προηγούμενες ποιητικές συλλογές της Οδυσσέας τρόπον τινά και Εποχή Αφής, αλλά και με άλλες ποιητικές φωνές. Ο τίτλος μας προϊδεάζει […]
Ένα λευκό φως που επιμένει: για τη συλλογή “Λευκοί νάνοι” της Κατερίνας Λιάτζουρα
Στην ποιητική συλλογή Κρεμμυδαποθήκη (εκδ. Βακχικόν, 2020) της Κατερίνας Λιάτζουρα είχαμε έναν λόγο αυστηρά δομημένο, λιτή έκφραση, χρώματα γκρίζα που σπάγανε κάποτε με λίγο κίτρινο. Συγκρατημένη, δωρική, έκφραση συναισθημάτων, με μια υπόγεια ωστόσο ένταση που δονούσε συναισθήματα. Στη συλλογή Λευκοί Νάνοι (εκδ. Βακχικόν, 2022), ο λόγος απελευθερώνεται σε μια ποιητική σύνθεση, η οποία σπάει κάποτε […]
«Κρέμα νυκτός» της Κούλας Αδαλόγλου
ΚΡΕΜΑ ΝΥΚΤΟΣ Ερχόταν πρώτα η μυρωδιά κρέμα νυκτός κι ύστερα έμπαινε η ίδια, η μαμά. Τώρα πηγαίνω κι εγώ για ύπνο με κρέμα νυκτός. Όμως το προσκεφάλι έχει βαθιές χαράδρες γκρεμίζομαι κόκκινα κουρέλια τα σεντόνια παφλάζουν, και μετά ηρεμία. Μια πρόσκαιρα ενυδατωμένη επιδερμίδα επιπλέει σαν σχεδία πάνω σε θολό υγρό επαπειλούμενης σήψης. NACHTKREME Zuerst […]
