Το ποίημα της Μεγάλης Τρίτης: «[Όταν μεσάνυχτα]» του Δημήτρη Πέτρου
Όταν μεσάνυχτα σε δρόμο αγροτικό βρεθείς κι ακούσεις φωνή αγνώστου να σε καλεί με τ’ όνομά σου μη γελαστείς απάντηση μη δώσεις και κοίταξε προσεκτικά αέρινη πομπή να χάνεται στο βάθος, μες στις ομίχλες, πίσω απ’ τα κλαδιά με όργανα πνευστά και με τραγούδια λαϊκά ανθρώπων που έζησαν εδώ κι έφυγαν από λάθος. Κι […]
«Εικοστός κόσμος» του Δημήτρη Πέτρου
Είμαι ένα σράπνελ στα γόνατα της Πολωνίας Το διαμπερές τραύμα του Πλάτωνα. Το τελευταίο καρέ του Μπέργκμαν. («Είμαι αυτός που δεν γνωρίζω») Εικοστός κόσμος, όπως λέμε εικοστός αιώνας και μάλιστα σε όλη του τη φρίκη. Κι έτσι, η φράση του Βιτγκενστάιν στην προμετωπίδα της συλλογής – κομψότατης αισθητικά, όπως όλες ανεξαιρέτως οι ποιητικές συλλογές […]
