«Ο έμπορος του φωτός» του Roberto Vecchioni (μτφρ.: Δημ. Παπαδημητρίου)
«Το να διδάσκεις ελληνικά σημαίνει να αντικατοπτρίζεσαι στο σύμπαν. Σημαίνει να διαχωρίζεις, να βγαίνεις και να ξαναμπαίνεις στο χρόνο, γνωρίζοντας εντέλει την πραγματική του φύση. .. Να ξαναβάζεις στη θέση τους τον χρόνο και τον χώρο, να τους διαπερνάς με το ξίφος καθώς αναμειγνύονται συνεχώς στα ανθρώπινα συναισθήματα, να τους καθοδηγείς και να τους εξορκίζεις, […]
«Η κατάλυση του χρόνου» του Μιχάλη Αλμπάτη
«… Δεν υπάρχει χρόνος. Υπάρχει μόνο το ποτάμι των στιγμών και το όνομα αυτού του ποταμού είναι αιωνιότητα. Μπορείς μονάχα να αφεθείς στο ατελεύτητο κύλισμά του…..» Το σκηνικό που κτίζει ο συγγραφέας Μιχάλης Αλμπάτης τυλίγει τον αναγνώστη, με ένταση, κυκλοτερώς, από τις πρώτες κιόλας σελίδες του βιβλίου Η κατάλυση του χρόνου (εκδόσεις Νήσος, 2024). 1941 – Δεύτερος Παγκόσμιος […]
«Ο βιβλιoπώλης του Σελινούντα» του Roberto Vecchioni (μτφρ. Δ. Παπαδημητρίου)
«…..Το παραμύθι κρύβεται στο καθημερινό μας βάσανο, στην αδυναμία μας να φέρουμε τα λόγια μας σε αντιστοιχία με αυτό που αισθανόμαστε. Ο Σελινούντας είναι η λέξη, είναι αυτός ο ιερός μύθος που μας κρατάει συντροφιά από τότε που του αφιερώσαμε τον αχό του κύματος, το θρόϊσμα των φύλλων και το γρύλισμα των ζώων, ανακαλύπτοντας έντρομοι […]
“Γκιακ” του Δ. Παπαμάρκου, “Λυκοχαβιά” του Κ. Μπαρμπάτση και “Σάλτος” του Α. Νικολακόπουλου
«..Αλλά έρχεται πάντα η τρομερή στιγμή πάνω στον δρόμο, μέσα στη μαύρη νύχτα, που μια φωνή αντηχεί και σε χτυπάει σαν κεραυνός∙ και σου αποκαλύπτει ή σου υπενθυμίζει ότι η θέληση δεν αρκεί, ότι το ταλέντο δεν αρκεί, ότι η φιλοδοξία δεν αρκεί, ότι το να έχεις καλή πένα δεν αρκεί, ότι το να έχεις […]
«Οι προσκεκλημένοι» του Pierre Assouline (μτφρ.: Ρίτα Κολαΐτη)
«..Υπάρχουν άνθρωποι που η ευτυχία των άλλων τους πληγώνει. Δεν τους αρκεί να ζουν ανάμεσα στους ευτυχισμένους του κόσμου. Γι’ αυτούς η ολοκληρωμένη απόλαυση απαιτεί την αποκλειστικότητα. Αν εγκατέλειπαν έστω και ένα μόριο από αυτό το προνόμιο, θα ένιωθαν ότι στερούνται κάτι που αυτοδικαίως τους ανήκει, λόγω καταγωγής, τις περισσότερες φορές παρά γιατί το αξίζουν. […]
«Φοβάμαι ταυρομάχε» του Πέδρο Λεμεμπέλ – μτφρ.: Κώστας Αθανασίου
«Σαν μία γάζα που τραβιέται πάνω από το παρελθόν, μία φλεγόμενη κουρτίνα ανεμίζει από το ανοικτό παράθυρο εκείνου του σπιτιού την άνοιξη του ‘86. Μιας χρονιάς που τη σημαδεύουν οι φωτιές από τα λάστιχα που καπνίζουν ακόμα στους δρόμους ενός Σαντιάγο που το πνίγουν οι περιπολίες. Ενός Σαντιάγο που λίγο λίγο αρχίζει να ξυπνάει μέσα […]
Διαβάζοντας το βιβλίο “Από τη Μήδεια στη Σταχτοπούτα” της Λιλής Ζωγράφου
Ο μίτος του υπαρξιακού προβληματισμού στον κόσμο ξεκινά όταν ο μαλλιαρός εκείνος άνθρωπος, ο γεμάτος φόβο, ο βυθισμένος στο σκοτάδι, σε ένα εχθρικό περιβάλλον γεμάτο από σαρκοβόρα ζώα, επικίνδυνα ερπετά, αρρώστιες, βρίσκεται μπροστά στο μέγα θαύμα της γέννησης, θαυμάζει και απορεί που μέσα από το γυναικείο σώμα αναδύεται νέα ζωή! Αυτή είναι η μεγάλη ώρα […]
“Κρακ” της Μαρίας Ψωμά-Πετρίδου
Όταν πεθαίνουν οι γονείς σου, έρχεσαι αντιμέτωπος με το δικό σου τέλος. Δεν υπάρχει πια κανείς να σε θωρακίσει ενάντια στο θάνατο όπως αναφέρει η Lucia Berlin. Με αυτό το απρόσμενα δύσκολο μάθημα στη φαρέτρα της, η Μαρία Ψωμά-Πετρίδου την 5η Ιουλίου, περνά στην επόμενη φάση της ζωής της και μια μέρα ζεστή καλοκαιρινή στέκεται […]
