Σε μετάφραση από τα ρωσικά της Κωνσταντίνας Λύγκουρη και του Νίκου Γαλάνη και  με σκίτσα του ίδιου του Μαγιακόφσκι, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ενάντια αυτό το όμορφο βιβλίο που περιλαμβάνει σε ρωσικά και ελληνικά 15 ποιήματα και ποιήματα-παραμύθια του για τα παιδιά. Ο Μαγιακόφσκι είχε για πρώτη φορά την ιδέα της δημιουργίας ενός βιβλίου για παιδιά διαφορετικών ηλικιών το 1918 και έγραψε το τελευταίο παιδικό ποίημα μόλις δύο εβδομάδες πριν από τον θάνατό του.

Όπως είναι φυσικό, τα ποιήματα διαπνέονται από τις σοσιαλιστικές αξίες της ισότητας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, της αγάπης και της υπεράσπισης της πατρίδας, της συλλογικής εργασίας, της φροντίδας και υπεράσπισης των αδυνάτων, των ζώων και της φύσης, της άμιλλας, του μόχθου, της προσωπικής υγιεινής, της φιλομάθειας, της εργατικότητας και τόσων άλλων αρετών που δεν απαντώνται μόνο σε σοσιαλιστικό πλαίσιο, αλλά πρέπει να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης παιδείας γιατί «κάνουν πιο ανθρώπινο τον ίδιο τον άνθρωπο», όπως γράφουν οι μεταφραστές στο επίμετρο.

Όσον αφορά τη μετάφραση ως διαδικασία και υλοποίηση, βασική επιλογή ήταν η διατήρηση – στο μέτρο του δυνατού – της αρχικής φόρμας των ποιημάτων, τα οποία είναι όλα έμμετρα με ομοιοκαταληξία.

Από την αξιέπαινη αυτή προσπάθεια επιλέξαμε να παρουσιάσουμε, μια και αυτή την εβδομάδα άνοιξαν και τα σχολεία, απόσπασμα από το ποίημα «Ιστορία του Βλάση – του τεμπέλη και ακαμάτη»:

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΒΛΑΣΗ – ΤΟΥ ΤΕΜΠΕΛΗ ΚΑΙ ΑΚΑΜΑΤΗ

Βλάσης Χασομέρογλου –

το χαρωπό αγόρι,

το περιοδικάκι έχει αγκαλιά

το κάνει πανωφόρι.

Όλα είν’ ενδιαφέροντα

κανείς δεν πάει πάσο

-Δεν το αφήνω ως το πρωί,

ακόμη κι αν θα σκάσω!

Πατέρας μητέρα

προσπαθούν

να τον κοιμίσουν

δεν μπορούν.

Την αυγή θα κλείσει μάτι,

όταν

τ’ άλλα

τα παιδιά

σηκώνονται

απ’ το

κρεβάτι

κι είναι

όλα ζωηρά.

Όταν

τ’ άλλο παιδολόι

έχει σηκωθεί και πίνει τσάι,

ο πατέρας

του φωνάζει:

-Κοίτα τώρα το ρολόι! –

Την κουβέρτα αυτός

στα αυτιά περνάει.

Εξαιρετική η ροή της μετάφρασης, πολύ καλή η δουλειά των Λύγκουρη και Γαλάνη. Τους ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτό το βιβλίο.

Χριστίνα Λιναρδάκη