Φωτογραφία Σκιές σκιών περνούν από μπροστά τους σκιές που τρέχουν ή βολτάρουν ή βλέπουν το φακό χαμογελώντας φορούν ωραία πανωφόρια κρατούν τσάντες τα τρόλεϊ πιο
ΜΙΚΡΟΣ ΠΟΝΟΣ Παλιά ήταν μεγάλες οι ημέρες πρωί μεσημέρι δειλινό και μετά η νύχτα τόση δά. Οι αλάνες μονάχες μάς περίμεναν να παίξουμε μπάλα, να
αστέρια που τρεμοπαίζουν ‘[…]maybe that’s what life is, a wink of the eye and winking stars’ Jack Kerouac Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα γινόμουν
παιδί μου (αφιερωμένο στον Ηλία και τον Αντώνη) Τις μέρες παιδί μου γίνομαι νάμα δάσος πυκνό να δροσίζεσαι μαζεύω στη χούφτα καλοκαίρια ηλιαχτίδες να
[άτιτλο] σημειώνω τις λέξεις που μιλάνε στο μυαλό μου σα μια γλώσσα που δεν καταλαβαίνω αλλά θαυμάζω, τις κρατάω στην τελευταία σελίδα ενός τετραδίου και
