ΩΔΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΥΔΙΤΕΣ

(Λόρδου Μπάιρον)*

 

I.

Νέοι κι αγέρωχοι στη θάλασσα τραβούν,

Πνιγμένη η Λευτεριά τους μες στο αίμα,

Κι εμείς, κι αυτοί μπορούν,

Πεθαίνοντας στη μάχη να σωθούν,

Όχι πια βασιλιάδες, ο Λουντ με στέμμα!

 

II.

Κι όταν θα φτιάξουμε γερό ιστό,

Αντί σαΐτα σπαθί θε να κρατούμε,

Το ξέρουμε πως είναι μπορετό,

Τις μηχανές σε λάκκο θλιβερό,

Να θάψουμε μπορούμε.

 

III.

Κατάμαυρη μας έχει γίνει η καρδιά,

Οι φλέβες βουτηγμένες μες στη λάσπη,

Κι όμως αυτή ‘ναι η δροσιά,

Στου Λουντ το δέντρο η Λευτεριά,

Φύτρωσε και νά ‘τη!

Λόρδος Βύρωνας

απόδοση στα ελληνικά: Νίκος Γαλάνης

* Περιλήφθηκε σε γράμμα του Μπάιρον προς τον Thomas Moore στις 24 Δεκεμβρίου του 1816, όμως δεν δημοσιεύτηκε μέχρι το 1830 όταν ο Moore το περιέλαβε στον δεύτερο τόμο της βιογραφίας του Λόρδου Μπάιρον.

 

Και στο πρωτότυπο:

 

SONG FOR THE LUDDITES

Ι.

As the Liberty lads o’er the sea

Brought their freedom, and cheaply with blood,

So we, boys, we

Will die fighting, or live free,

And down with all kings by King Ludd!

 

ΙΙ.

When the web that we weave is complete,

And the shuttle exchanged for the sword,

We will fling the winding sheet

O’er the despot at our feet,

And dye it deep in the gore he has pour’d.

 

ΙΙΙ.

Though black as his heart its hue,

Since his veins are corrupted to mud,

Yet this is the dew

Which the tree shall renew

Of Liberty, planted by Ludd!

Lord Byron