H Κάτια Γκορετσάν (Katja Gorečan)  γεννήθηκε το 1989. Έλαβε πτυχίο στη Συγκριτική Λογοτεχνία και Λογοτεχνική Θεωρία στο Πανεπιστήμιο της Λιουμπλιάνας και κατόπιν συνέχισε τις σπουδές της στη δραματουργία της Ακαδημίας Θεάτρου, Κινηματογράφου και Τηλεόρασης. Το 2012 εκδόθηκε η δεύτερη ποιητική της συλλογή Τα βάσανa της νεαρής Χάνα, η οποία προτάθηκε για το βραβείο Jenko, το σημαντικότερο βραβείο ποίησης στη Σλοβενία, και επελέγη στην Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών της Μεσογείου.

Τα ποιήματα που παρατίθενται εδώ προέρχονται από το βιβλίο Ανθολογία νέων Σλοβένων ποιητών (εκδόσεις Βακχικόν, 2018), στην οποία η Κάτια συμμετείχε με επιλογή ποιημάτων και γράφοντας το επίμετρο. Τη μετάφραση έχει κάνει η Αγγελική Δημουλή.

ΣΥΚΑ

δεν τρώω τα σύκα που αγοράζω για καλή τύχη

λένε πως τα ίχνη από τις μέλισσες στην πραγματικότητα είναι

                τ’ απομεινάρια της μνήμης

ήσουν βλοσυρός ξηρός πεισματάρης σαν τη χώρα του λαού σου

συνδεόμαστε μέσα από τριξίματα και ρόδες σκουριασμένες

πόλεων που δανειζόμαστε για μερικές ημέρες

σταματάμε να μαθαίνουμε ο ένας τον άλλο όταν φεύγουμε

και την επομένη θα λικνίσεις ξανά τα εύθριπτα σημάδια της ύπαρξης

έχει μείνει ακόμα μια κονσέρβα με κασουλέ στο ντουλάπι

και αυτό το δωμάτιο στο οποίο συνεχίζω να επιστρέφω

ό,τι είναι πραγματικά σημαντικό είναι ο χρόνος διαμελισμένος σε

                αναμονές

δεν υπάρχεις σε αυτό το ποίημα

υπάρχουν μόνο μέλισσες και σύκα που αγόρασα για καλή τύχη

ΤΖΙΤΖΙΚΙΑ

τζιτζίκια που φωνάζουν

να διασκορπιστείς να διαλυθείς να απορροφήσεις τον εαυτό σου

αφήνεις τα κοιμισμένα σου απομεινάρια εδώ τα απλώνω στην ακτή

αυτό δε θα είναι ένα ποίμα για τη θάλασσα

ένα νερένιο ρίγος γλείφει τα δάχτυλά μου

η απουσία σου πληγώνει σαν παγωμένο μετάξι

ο αφρός υφαίνει μια δαντέλα από νεύρα

ενίοτε αφήνουμε τον εαυτό μας να μεγαλώνει σ’ ένα άλλο

για μια στιγμή όταν σε βυθίζω μακραίνω και γινόμαστε βρύα

είμαι τόσο μόνη σχεδόν σε αγγίζω

τότε είναι που θυμάμαι πώς ο κόσμος τυλίγεται στην άκρη σαν τα

                μαλλιά των κυμάτων

που στο τέλος η θάλασσα μεταμορφώνεται σε μια ψιχάλα από πάχνη

ότι οι άνθρωποι επιλέγουν μέρη εσύ μόνη πάντα μόνη

κατανοώ γιατί κόψαμε σε κομμάτια τον εαυτό μας γιατί αλλάξαμε

                σε άδεια βήματα

αλλά τι συμβαίνει με όλα αυτά τα ποιήματα για τη θάλασσα που δε

                γράφτηκαν ποτέ

ΑΞΟΝΑΣ

εκείνοι που έφτασαν σε μας από μακριά

άνοιξαν το παράθυρο μ’ ένα ρεύμα αέρα

τους ακούω να μετακινούν τα ίχνη πέφτει κεραυνός

πρέπει να περάσω μέσα από τα βουνά για να φτάσω έγκαιρα

πρέπει να περάσω μέσα από το νερό για να φτάσω στον ομφαλό του κόσμου

οι μνήμες πρέπει να ξεφλουδίσουν για να τις κουβαλάς μαζί σου

που είναι ο άξονας της περιστροφής του σύμπαντος Whitman

πώς να κουβαλάς πόλεις μέσα σου έτσι ώστε να μην πληγώνεσαι

πώς πρέπει να σου λέω πότε συναντηθήκαμε ότι θα φύγεις θα φύγω*

σε ικετεύω μη γαβγίζεις σε μένα τα ματωμένα φεγγάρια σου

δε μορείς ν’ αποκαλείς αδέσποτο σκύλο το ανώνυμο σπίτι

* χαθήκαμε πριν να βρεθούμε

Κάτια Γκορετσάν

Μετάφραση: Αγγελική Δημουλή

Η φωτογραφία της Κάτιας τραβήχτηκε από την Ana Sajovic.