“Η βιβλιοθήκη των κρυφών ονείρων” της Μιτσίκο Αογιάμα (μτφρ. Α. Τσέλιου)
Μαρία Ψωμά-Πετρίδου

«Η αξία ενός βιβλίου βρίσκεται περισσότερο στη δική σου ερμηνεία παρά στη δύναμη των λέξεών του».

 

«Τι ψάχνεις;» ρωτάει απαλά η αινιγματική βιβλιοθηκάριος, όσους απευθύνονται σε αυτήν για να βοηθηθούν για κάποιο βιβλίο.

Η Σαγιούρι Κοματσί, η  παράξενη βιβλιοθηκάριος που βρίσκεται πάντοτε καθισμένη πίσω από το γραφείο της απορροφημένη στην κατασκευή φελτ, με την πρώτη ματιά εντυπωσιάζει τους επισκέπτες με την ογκώδη φιγούρα της με το χτενάκι με τα λευκά λουλούδια πιασμένο στο μαλλιά της, που αρχικά τους αποτρέπει από κάθε περαιτέρω προσέγγιση. Όμως, μόλις ακούσουν τη χροιά της φωνής της, οι εντυπώσεις αλλάζουν άρδην μέσα τους, επιβεβαιώνοντας τη ρήση πως τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Τα βιβλία που τους συστήνει σταδιακά αποτελούν το έναυσμα για να αλλάξουν πράγματα στη ζωή τους και να την κοιτάξουν από άλλη οπτική γωνία.

Η βιβλιοθηκάριος δεν αναλώνεται σε μακροσκελείς συζητήσεις με τους επισκέπτες της. Αφήνει τα βιβλία που συστήνει να μιλήσουν στην ψυχή και στην σκέψη του κάθε επίδοξου αναγνώστη.

Στο σπονδυλωτό μυθιστόρημα Η βιβλιοθήκη των κρυφών ονείρων (εκδόσεις Πατάκη, 2023) παρακολουθούμε πέντε ανθρώπους, εντελώς διαφορετικούς αναμεταξύ τους, να περνάνε το κατώφλι αυτής της μικρής δανειστικής βιβλιοθήκης στην καρδιά του Τόκιο, κουβαλώντας ο καθένας τα προβλήματά του και τις αγωνίες του. Κοινό χαρακτηριστικό όλων τους, σε όποια ηλικία κι αν βρίσκονται, ότι δεν είναι ευχαριστημένοι από την ζωή τους και δεν πιστεύουν πως έχουν δυνατότητα να την αλλάξουν. Κανένας, δε, δεν είναι συστηματικός αναγνώστης.

Οι προτάσεις της Κοματσί απέχουν πολύ από αυτό που είχαν αρχικά στο μυαλό τους να διαβάσουν, αλλά είναι αυτές που εντέλει θα τους βάλουν στην διαδικασία της αναζήτησης ενός διαφορετικού νοήματος στη ζωή και θα τους βοηθήσουν έμμεσα ή άμεσα να προχωρήσουν σε βήματα για να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους.

Σε κάθε κεφάλαιο του βιβλίου εκτυλίσσεται η ιστορία του καθενός από αυτούς τους πέντε ενώ, καθώς προχωράει η ανάγνωση, ορισμένοι από τους χαρακτήρες συναντιούνται και «συνδέονται» εξαιτίας της διεργασίας που έχει ξεκινήσει μέσα τους και που τους οδηγεί στην εξερεύνηση μιας άλλης θέασης της ζωής τους.

Πρόκειται για ένα τρυφερό, βιβλιοφιλικό μυθιστόρημα, γεμάτο ευαισθησία και ελπίδα. Ένα ανάλαφρο ανάγνωσμα που αναδεικνύει τον σημαντικό ρόλο των βιβλιοθηκών αλλά και των βιβλιοθηκάριων που με τις γνώσεις τους και την αγάπη τους για το βιβλίο έχουν αναπτύξει ευαισθησίες με τις οποίες μπορούν να διαισθανθούν τις ανάγκες των αναγνωστών τους και να προτείνουν στον καθένα το κατάλληλο βιβλίο, γιατί ξέρουν καλύτερα από όλους τη δύναμη που έχουν τα βιβλία να ανοίγουν νέους ορίζοντες και να μεταμορφώνουν τη σκέψη και τις πράξεις μας.

Ένα ανάγνωσμα για ανάταση ψυχής που μας περπατάει ταυτόχρονα στις συνήθειες, την κουλτούρα και τα τοπία του Τόκιο.

«Μικρή άσκηση μαθηματικών»
«Τι;»
«Ένας τοις εκατό ίσον ένας προς εκατό».
«Ναι».
«Αν όμως κάνουμε τη δουλειά των δικών μας ονείρων, τότε είμαστε ένας προς έναν. Δηλαδή εκατό τοις εκατό».

 

Μαρία Ψωμά-Πετρίδου

Περισσοτερα αρθρα