Τρεις δυναμικές, θαρραλέες γυναίκες του καιρού μας, σε τρεις διαφορετικές ηπείρους: Ασία, Ευρώπη και Αμερική. Τρεις εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες, γεννημένες και αναθρεμμένες στο περιβάλλον της χώρας τους, όπου η καθεμία, ανάλογα με το κοινωνικό, οικονομικό και πολιτιστικό της υπόβαθρο, μάχεται για εκείνα που επιθυμεί και ονειρεύεται.
Τι μπορεί να συνδέει αυτές τις εκ διαμέτρου αντίθετες ζωές; Φαινομενικά τίποτε.
Η πρώτη, η Σμίτα, ανήκει στην κάστα των Ανέγγιχτων, δηλαδή στο χαμηλότερο σκαλοπάτι της ινδικής κοινωνίας. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες ζει είναι άθλιες, όπως και η δουλειά της: να καθαρίζει καθημερινά αποχωρητήρια. Τα όνειρά της όμως για τη μικρή της κόρη θα την οδηγήσουν σε μια παράτολμη απόφαση.
Η δεύτερη, η Τζούλια από το Παλέρμο, είναι αποφασισμένη να βρει λύση για να μην χαθεί η βιοτεχνία του πατέρα της, που μοιάζει να βρίσκεται σε αδιέξοδο λόγω της αλλαγής των οικονομικών συνθηκών.
Η τρίτη, η Σάρα, εξαιρετικά επιτυχημένη δικηγόρος στο Μόντρεαλ, βλέπει τον κόσμο της να καταρρέει μαζί με την υγεία της, καθώς έρχεται αντιμέτωπη με τον κοινωνικό αποκλεισμό στο εργασιακό της περιβάλλον, όταν αποκαλύπτεται πως πάσχει από καρκίνο.
Οι τρεις αυτές γυναίκες καλούνται να παλέψουν ενάντια στη μοίρα τους, να ξεπεράσουν εμπόδια που δείχνουν ανυπέρβλητα και να προχωρήσουν στη ζωή. Καθώς η Κολομπανί εξελίσσει τις ιστορίες τους σε μια σπονδυλωτή τριτοπρόσωπη αφήγηση, σελίδα στη σελίδα εντείνει το ενδιαφέρον του αναγνώστη, ενώ σταδιακά διαφαίνεται ένα αόρατο νήμα να ενώνει τις ιστορίες και τις πρωταγωνίστριες, εν αγνοία των ιδίων.
Καθώς η γραφή της συγγραφέα εστιάζει ανά κεφάλαιο στα δρώμενα της ζωής της καθεμίας, μοιάζοντας σαν φακός που επικεντρώνεται κάθε φορά σε μια εντελώς διαφορετική ατμόσφαιρα που πείθει για την αυθεντικότητά της, ο αναγνώστης παρασύρεται στο γίγνεσθαι με κρατημένη την ανάσα, ενώ η απορία «τι μεταξύ εσού και εμού;» κορυφώνεται.
Η πλεξούδα της Λετισιά Κολομπανί αναδεικνύει με καθημερινά, πραγματικά υλικά τον αχαρτογράφητο μόχθο των γυναικών στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, το θάρρος και την επιμονή που απαιτείται προκειμένου να υπερβούν εαυτόν, αλλά και ολόκληρες κοινωνίες με παγιωμένες συμπεριφορές και, πιστεύω, για να βελτιώσουν τόσο τις προσωπικές όσο και τις οικογενειακές συνθήκες. Είναι ένα αφιέρωμα όχι μόνο στις θαρραλέες γυναίκες, όπως γράφει η ίδια στην προμετωπίδα του βιβλίου, αλλά και στον αγώνα για την ελευθερία τους, διότι σύμφωνα με την Σιμόν ντε Μπωβουάρ: «Μια γυναίκα ελεύθερη είναι ακριβώς το αντίθετο από μια γυναίκα ελευθέρων ηθών».
Η ανάγνωση του μυθιστορήματος αφήνει μια τρυφερή επίγευση αισιοδοξίας, όπως και την αίσθηση πως είμαστε όλες συνδεδεμένες. Στην απόλαυση αυτού του αναγνώσματος συμβάλλει και η προσεγμένη μετάφραση του Γιάννη Στρίγκου.
Μαρία Ψωμά-Πετρίδου
