Δύο βιβλία που εισάγουν τα παιδιά στις τέχνες έτυχε να διαβάσουμε στο σπίτι μας αυτό το διάστημα: το Ποντίκι στην οικία Τσαϊκόφσκι της Μυρτώς Μποκολίνη (εκδόσεις Πατάκη 2021, εικονογράφηση: Άννα Τζώρτζη) και το Η Λίζα και οι επτά ζωγράφοι των Λίζας Ανδρέου και Μάριας Μπαχά (εκδόσεις Καλειδοσκόπιο 2022, εικονογράφηση: Μάρια Μπαχά).

Το Ποντίκι στην οικία Τσαϊκόφσκι είναι η θεότρελλη ιστορία ενός ποντικιού που γεννήθηκε μέσα στο πιάνο του σπουδαίου μουσικοσυνθέτη Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι! Το ποντικάκι αγάπησε τόσο τη μουσική του συνθέτη που χόρευε ακατάπαυστα στο άκουσμά της, μέχρι τη μέρα που η μητέρα του το παρακίνησε να βγει έξω στον κόσμο. Εκεί είδε και έζησε πολλά: από την απειλή της γάτας που το κυνηγούσε ξέφρενα μέχρι την ομορφιά του πετάγματος των κύκνων, την αέρινη κίνηση της αράχνης, τη δύναμη της κίνησης του αλόγου. Κι όταν γύρισε σπίτι και το ανακάλυψε ο Τσαϊκόφσκι, εκείνο τον παρακάλεσε να το αφήσει να του δείξει πώς χόρευε στη μουσική του, ενώ θα του διηγούταν την ημέρα του. Τόσο πολύ συγκινήθηκε ο μεγάλος μουσουργός από τον χορό και την αφήγηση, που το παρακάλεσε να μείνει για πάντα μαζί του και να είναι η έμπνευσή του, όπερ και εγένετο! Α, ξέχασα να αναφέρω μια σημαντική λεπτομέρεια: καθώς πέρασε μέσα από το δίχτυ της αράχνης (ενώ το κυνηγούσε η γάτα), κάποιες κλωστές έμειναν γύρω από τη μέση του ποντικιού που ήταν έτσι σαν να φοράει τουτού! Αλλά δεν πρέπει να το πούμε πουθενά: ούτε ότι η πρώτη ever πρίμα μπαλαρίνα ήταν ποντίκι ούτε ότι η μούσα του μεγάλου Τσαϊκόφσκι ήταν μικροσκοπική και γκρίζα και φορούσε τουτού!

Η Λίζα και οι επτά ζωγράφοι, πάλι, αφηγείται την ιστορία μιας θλιμμένης πριγκίπισσας, της Λίζας, που κανένας δεν μπορούσε να την κάνει να γελάσει. Ο πατέρας της, ο βασιλιάς Σπύρος, αποφάσισε τότε να φωνάξει ζωγράφους από τα πέρατα της Γης για να φτιάξουν το πορτρέτο της και να την κάνουν έστω να χαμογελάσει! Παρήλασαν λοιπόν χιλιάδες ζωγράφοι, μεταξύ αυτών επτά πιο σημαντικοί: ο Γιοχάνες που τη ζωγράφισε με ένα μαργαριταρένιο σκουλαρίκι, ο Πάμπλο που την απέδωσε κυβιστικά, ο Άντι που την έφτιαξε σε χρωματιστές παραλλαγές, η Φρίντα που τη ζωγράφισε λυπημένη όπως ήταν, ο Χουάν που την τοποθέτησε ανάμεσα σε αφηρημένα σχέδια, ο Τζάκσον που γέμισε το παλάτι πιτσιλιές προσπαθώντας να την αποδώσει και, τελευταίος, ο Λεονάρντο που – αντί να κάτσει να τη ζωγραφίσει – την πήγε μια βόλτα στο δάσος. Τόσο πολύ ευχαριστήθηκε με τη βόλτα η Λίζα, που στο πρόσωπό της σχηματίστηκε ένα αινιγματικό χαμόγελο. Αυτό λοιπόν ζωγράφισε τελικά ο Λεονάρντο, χαρίζοντάς μας έναν διάσημο πίνακα: τη Μόνα Λίζα ή Τζοκόντα! Αν δεν καταλάβατε για ποιους ζωγράφους επρόκειτο, είναι οι: Γιοχάνες Βερμέερ, Πάμπλο Πικάσο, Άντι Γουόρχολ, Φρίντα Κάλο, Χουάν Μιρό, Τζάκσον Πόλλοκ, Λεονάρντο ντα Βίντσι.

Είναι ωραίο, εκτός από όμορφες ιστορίες, τα παραμύθια να προσφέρουν και εγκυκλοπαιδικές γνώσεις όπου είναι εφικτό. Χαρίζουν στα παιδιά ευρυμάθεια, προσόν που τείνει να γίνει σπάνιο μεταξύ των παιδιών σήμερα.

Νεφέλη Π.